Wstęp
Wiele sytuacji w życiu pokazuje, że na zaufanie innych ludzi musimy sobie zapracować. Żeby zbudować trwałą i zgodną relację z drugim człowiekiem, trzeba pokazać swoją wiarygodność i odpowiedzialność. Ludzi godnych zaufania często stawiamy za wzór do naśladowania. Literatura średniowieczna prezentowała wzorce osobowe szczególnie wyraziście. Ludzie średniowiecza uważali, że ideałem życia jest świętość, która mogła być realizowana na różne sposoby.
Rozwinięcie
„Pieśń o Rolandzie” to francuski epos rycerski. Utwór opowiada o losach hrabiego Rolanda, najwybitniejszego rycerza cesarza Karola Wielkiego. Akcja utworu rozgrywa się w czasie wojny, jaką Francuzi toczyli przeciw muzułmańskim Saracenom (Arabom). Kiedy Karol Wielki ogłasza rozejm z władcą saraceńskim, wojska francuskie szykują się do odwrotu. Okazuje się jednak, że w obozie karolińskim doszło do zdrady, dlatego tyły armii Karola zostają zdradziecko napadnięte przez Saracenów. Między muzułmanami i wojskami chrześcijańskimi dochodzi do bitwy. Francuzom przewodzi dzielny hrabia Roland, który postanawia nie wzywać posiłków. Bohater nie chce bowiem zostać posądzony o tchórzostwo i brak honoru. Chce samodzielnie rozprawić się z wrogami Francji i chrześcijaństwa. Roland odznacza się w walce wielkim męstwem i odwagą. Pomaga też innym wojownikom, zagrzewając ich do walki. Hrabia wypełnia kodeks rycerski w doskonały sposób. Ginie ze świadomością, że uczynił wszystko, żeby ochronić ojczyznę i wiarę przed innowiercami. Roland chciał zasłużyć na zaufanie i szacunek swoich żołnierzy, dlatego podjął ryzykowną decyzję o samodzielnej walce z wrogiem. Bohater okazał się wyjątkowo dzielnym i honorowym dowódcą. Sam poprowadził wojska francuskie do boju, przyjmując na siebie ciosy swoich wrogów. Być może dlatego cesarz Karol Wielki obdarzał Rolanda tak wielkim zaufaniem. Wiedział bowiem, że rycerz ten nie stchórzy i w razie zagrożenia stanie na wysokości zadania. Władca był pewien, że za słowami Rolanda pójdą bohaterskie czyny.
Mit o Syzyfie to jedna z najsłynniejszych opowieści pochodzących z mitologii greckiej. Syzyf był królem Koryntu i ulubieńcem bogów, którzy zapraszali go na olimpijskie uczty. Pewnego razu król zdradził jeden z sekretów Zeusa, co rozwścieczyło mściwe bóstwa. Bogowie postanowili więc ukarać Syzyfa śmiercią. Przebiegły król dwukrotnie przechytrzył Zeusa, za co został skazany na wtaczanie głazu na górę przez całą wieczność. Mit o Syzyfie pokazuje, że bogowie obdarzyli zaufaniem niewłaściwą osobę. Król Koryntu nie był bowiem zaufanym przyjacielem, skoro zdradził sekret boga. Lekkomyślność Syzyfa skończyła się tragicznie dla niego samego.
Zakończenie
Literatura pokazuje, że na zaufanie trzeba sobie zapracować oddaniem i uczciwością. „Pieśń o Rolandzie” i mitologiczna opowieść o Syzyfie pokazują dwa przeciwieństwa. Bohater francuskiego eposu jest wzorem do naśladowania, a król Koryntu to człowiek, który skazał samego siebie na cierpienie. Omówione utwory udowadniają, że między słowami i czynami nie może istnieć sprzeczność.