Streszczenie
Bohaterem filmu Andrzeja Wajdy jest młody lekarz imieniem Bazyli, który w momencie rozpoczęcia akcji odsłuchuje swoje rozmowy telefoniczne z przygodnie poznanymi dziewczętami. Spotyka się następnie ze swoimi kolegami, który zawożą go pod Halę Mirowską, gdzie jego zadaniem jest kwalifikowanie zawodników do walk bokserskich. Wieczorem zaś występuje w klubie grając w zespole jazzowym razem z Krzysztofem Komedą. Podczas koncertu poznaje Pelagię, z którą wybiera się na wieczorny spacer, a w efekcie para trafia do jego mieszkania, gdzie spisują umowę na temat rozwoju ich znajomości. Rozmawiają, przekomarzają się, aż w końcu zasypiają osobno.
Bazylego budzą znajomi z zespołu, który wołają go by wyszedł z mieszkania. Bohater odjeżdża na skuterze zostawiając w domu Pelagię. Gdy wraca nie zastaje jej na miejscu. Poszukuje Pelagii pod Halą Mirowską, gdzie wypytuje kolegów o dziewczynę. Niespodziewanie Bazyli pada ofiarą ataku boksera, którego nie dopuścił do walki na ringu. Lekarz zwycięża tę potyczkę i wraca do swojego apartamentu. W domu zastaje Pelagię, która serwuje mu herbatę, gdy wspólnie ją wypijają kobieta ewidentnie planuje opuścić mieszkanie. Lekarz nie powstrzymuje jej w tym zamiarze, jednak potem Pelagia ponownie wraca do Bazylego, co zapowiada, że z tej relacji zrodzi się poważniejszy związek.
Geneza
Film Andrzeja Wajdy ukazał się wersji czarno-białej w 1960 roku. Autorem scenariusza jest Jerzy Andrzejewski i Jerzy Skolimowski. W rolę głównego bohatera wciela się Tadeusz Łomnicki, a rolę Pelagii odgrywa Krystyna Stypułkowska.
Założenia
Zamiarem scenarzystów było zobrazowanie nadchodzącego w społeczeństwie zjawiska egoizmu w środowisku młodzieżowym. Tytuł filmu został wzięty z I części Dziadów Adama Mickiewicza.
Konwencja
Film Wajdy utrzymany został w tonie kameralnym, reżyser zachował zasadę jedności czasu i miejsca, a fabuła jest raczej mało rozbudowana i raczej enigmatyczna. Rozgrywa się ona głównie w mieszkaniu Bazylego, a społeczne tło zostaje jedynie zarysowane. Charakterystyka bohaterów także nie jest zbyt obszerna. Poznajemy ich imiona, ale wkładają oni maski zupełnej obojętności wobec świata i wspólnych interesów społecznych. Między sobą porozumiewają się zwodniczymi gestami oraz pozorami, ulegając wzajemnej fascynacji.
 |
| Tadeusz Łomnicki (Bazyli), autor: Wiesław Prażuch/www.wikipedia.org.pl |