Głównym bohaterem i obserwatorem wydarzeń opisanych w reportażu Na nieludzkiej ziemi jest samo autor. Dzięki iście autobiograficznemu charakterowi utworu dowiadujemy się, że Józef Czapski pochodził z hrabiowskiego rodu. Zawodowo zajmował się malarstwem i prawem. Przez jakiś czas służył przymusowo w wojsku, ale zawsze czuł, że jego prawdziwym powołaniem jest pisarstwo. Do niewoli sowieckiej trafił 27 września 1939 roku – przewieziono go do obozu w Starobielsku, gdzie doświadczył piekła życia obozowego. Udało mu się uniknąć udziału w mordzie w Katyniu. Prócz Starobielska więziony był również w Pawliszczewie Borze i Griazowcu koło Wołogdy. Po podpisaniu traktatu Sikorski-Majski został zwolniony, po czym wstąpił do Polskich Sił Zbrojnych w Armii Andersa. Jego głównym zadaniem było poszukiwanie zaginionych oficerów wojska polskiego, którzy w kwietniu 1943 roku okazali się tajemniczymi ofiarami zbrodni w lesie katyńskim. Narrator-autor niezwykle żywo i plastycznie opisuje te bestialskie czasy. W tekście daje się odczuć również jego wrażliwość artystyczna – w refleksjach często odwołuje się do malarstwa i literatury.
Pozostali bohaterowie pojawiający się w treści reportażu, a więc pisarze, z którymi Józef Czapski przeprowadzał liczne rozmowy, ludzie władzy, ale także jeńcy wojenni, są przedstawieni z jego perspektywy – byłego więźnia, znajdującego się w samym centrum okrutnej, sowieckiej rzeczywistości. W pewnym sensie Czapski pozwala się im wypowiedzieć, a raczej zabiera głos w ich imieniu.