Zbiór liryków pt.: „Księga ubogich” został wydany w 1916 roku we Lwowie. Czytelnicy mieli okazję zapoznać się z nimi już wcześniej na łamach „Kuriera Poznańskiego”. Tom ten jest dowodem na zmianę postawy i światopoglądu poety – po okresie prometejskiego buntu w wierszach następuje pogodzenie się ze światem i przyjęcie filozofii chrześcijańskiej.
We wcześniejszych utworach, szczególnie w „Hymnach”, Kasprowicz wypowiadał bluźniercze oskarżenia wobec okrucieństwa i obojętności Boga, teraz natomiast przyjmuje postawę człowieka akceptującego świat i pokornego wobec Stwórcy. Uznaje wartość życia takiego, jakie jest, przynoszącego zarówno radość, jak i cierpienie. Podmiot liryczny „Księgi ubogich” dostrzega wielkość i miłosierdzie Boże, zwraca uwagę na piękno otaczającego go świata, potrafi cieszyć się z drobnych rzeczy, prostych przyjemności codziennego życia. Akceptuje też cierpienie jako nieodłączny aspekt ludzkiego losu, drugą stronę szczęścia. Nie buntuje się już przeciwko niemu, nie oskarża Boga o jego istnienie.
W zbiorze znalazły się także utwory powstałe podczas I wojny światowej, w których nie brak przejmujących obrazów cierpienia. Mimo to poeta wyraża nadzieję i wiarę w to, że złe czasy miną, a dobro zwycięży.
Zmiana postawy życiowej przynosi zmianę środków poetyckich. Utwory Kasprowicza z tego zbioru charakteryzują się prostotą. Sugeruje to tytuł – „Biblia pauperum” (Księga ubogich) to określenie wydania Pisma Świętego przeznaczonego dla ludzi prostych, niewykształconych, w którym historie biblijne opowiadane były za pomocą obrazków. Kasprowicz tworzy takie właśnie proste obrazki, ukazujące życie codzienne. Bohaterami jego wierszy są najczęściej wieśniacy, górale, ludzie ciężko pracujący i silnie związani z naturą.
Obrazki te ujęte zostały w regularnej formie, zazwyczaj poeta posługuje się wierszem sylabotonicznym, gdzie wersy respektują porządek składniowy. Taka forma nadaje wypowiedzi melodyjność i kojarzy się z poezją ludową.
Kasprowicz odchodzi od ekspresyjnej hiperboli, skomplikowanych metafor, bogatej symboliki i wyszukanych epitetów na rzecz prostego słownictwa i obrazowych, codziennych porównań.