Gottfried Wilhelm Leibniz - biografia

Gottfried Leibniz urodził się w roku 1646 w Lipsku Jego ojciec, Friedrich Leibniz, był profesorem na tamtejszym uniwersytecie. Posiadał on bogatą bibliotekę domową, z której syn korzystał bez ograniczeń. Podobno sam nauczył się łaciny i w wieku ośmiu lat władał nią biegle. Gottfried poszedł w ślady ojca i już w wieku 15 lat rozpoczął studia filozoficzne. Ukończył je w 1663 r., po czym – wbrew woli ojca – udał się do Heidelbergu, a następnie do Jeny, by tam podjąć studia matematyczne, fizyczne i prawnicze.

Na krótko powrócił do Lipska i przyjął posadę na uniwersytecie. W 1667 uzyskał tytuł doktora (rozprawa „De casibus perplexis in iure”), jednak praca pedagogiczna nie dawała mu satysfakcji. Wybrał karierę dyplomatyczną i wkrótce został wysłany na dwór Ludwika XIV. W Paryżu spędził lata 1672-1676, w tym czasie wynalazł rachunek różniczkowy i całkowy („Nova methodus pro maximis et minimis” i „De geometria recondita et analysi indivisibilium atque infinitorum”). Z kolejną misją dyplomatyczną udał się do Londynu.

Ważnym krokiem w jego karierze było wygranie konkursu na osobistego asystenta księcia Hanoweru, Jerzego Ludwika. Tę funkcję Leibniz pełnił już do końca życia, zajmując się m.in.: prowadzeniem biblioteki, spisywaniem historii rodziny księcia, a także kształceniem jego dzieci. Spełniał się też jako dyplomata, podejmując liczne tajne misje w imieniu swego pracodawcy. Dzięki tym podróżom miał okazję poznać najwybitniejszych filozofów i uczonych swojej epoki. Do grona jego przyjaciół zalicza się m.in. Barucha Spinozę. Prowadził polemikę z Wolterem i Newtonem.

Leibniz zajmował się też studiami etymologicznymi, w czym pomogły mu dobre stosunki z misjami jezuickimi. W „Systema theologicum” próbował doprowadzić do pojednania między Kościołem katolickim a protestanckim. Zasłynął jako założyciel Pruskiej Akademii Nauk i jej pierwszy prezes. Był też projektodawcą Akademii w Sankt Petersburgu. Przez pewien czas przebywał w Wiedniu na dworze księcia Eugeniusza Sabaudzkiego, po czym powrócił do Hanoweru, gdzie zmarł w wieku lat 70.

Christoph Bernhard Francke, Portret Leibniza (ok. 1700)