Jak podaje Biblia, protoplasta Izraelitów – Abraham na polecenie boga przybył z mezopotamskiego miasta Ur do Palestyny zwanej Kanaanem. Z Kanaanu potomkowie Hebrajczyków, ze względu na wielki głód panujący w tamtym okresie, przenieśli się do Egiptu. Niekorzystna sytuacja wprowadzona przez jednego z faraonów (wykorzystywanie jako taniej siły roboczej) spowodowała, że Izraelici z Egiptu wywędrowali do „Ziemi Obiecanej” pod wodzą Mojżesza, około XIII/XII w. p.n.e..
Po opuszczeniu przez Izraelitów Egiptu, faraon zmienił zdanie – ze względu na utratę taniej siły roboczej. Wyruszył w pościg za Żydami, planując z powrotem siłą sprowadzić ich do Egiptu. Wtedy też nastąpił, według podań Biblijnych jeden z cudów, który towarzyszył opuszczeniu przez Izraelitów Egiptu – przejście przez Morze Czerwone.
Wędrówka Izraelitów po pustyni trwała 40 lat. W jej trakcie Bóg ofiarował Mojżeszowi na górze Synaj, dwie tablice kamienne z dziesięcioma przykazaniami ( przechowywane w Arce Przymierza ).
Mojżesz zmarł na górze Nebo (położona w dzisiejszej Jordanii), przekazując uprzednio władzę w ręce Jozuemu. Mojżeszowi przypisuje się również autorstwo całego Pięcioksięgu, który jako całość powstał znacznie później.
Według Starego Testamentu zanim Izraelici dotarli do granic swojego państwa, podporządkowali sobie okoliczne tereny. Po zajęciu Palestyny porzucili koczowniczy tryb życia i zajęli się rolnictwem. Żydzi powoli stworzyli stabilne, potężne państwo, którego okres największej świetności przypada na X wiek p.n.e. - rządy króla Dawida i jego syna Salomona.