Państwo faraonów, podobnie jak większość starożytnych cywilizacji, posiadało podział klasowy. Struktura społeczna Egiptu, była też często nazywana piramidą – ze względu na podział władzy. Na czele stał Faraon – jedyny i najważniejszy władca, a na samym dole piramidy znajdowała się najliczniejsza grupa społeczna – chłopi.
Starożytny Egipt – struktura społeczeństwa
• Faraon – utożsamiany z synem najwyższego boga Re, stał na czele wszystkich Egipcjan. Od czasu zjednoczenia Dolnego i Górnego Egiptu (ok. 3200 r. p.n.e.), jego insygnia władzy stanowiły dwie korony oraz berło. Władza faraonów w większości przypadków była dziedziczna, przechodziła z ojca na najstarszego syna. Każdy kolejny Faraon, sprawował też funkcje najwyższego kapłana. On ustalał kulty poszczególnych bóstw, wyznaczał daty świąt oraz przydzielał poszczegółnym kapłaną opiekę nad świątyniami. W sprawach państwowych posiadał władze absolutną, nie podlegającą jakiemukolwiek nadzorowi. Wyznaczał m.in. kapłanów, urzędników, decydował o wysokości podatków. W jego kwestii pozostawało wypowiadanie wojen oraz podpisywanie traktatów pokojowych z innymi państwami. Głównym miejscem pochówków faraonów były piramidy, wznoszone jeszcze za życia władcy. Najbardziej okazała, zachowana do dziś, jest piramida Cheopsa (137 metrów), położona w Gizie pod Kairem.
Od czasów Faraona Totmesa I, władców egiptu wraz z rodzinami królewskimi chowano w grobowcach w Dolinie Krółów, w Tebach.
• Kapłani – stanowili grono najbliższych doradców Faraona. Ci, posiadający ogromną wiedzę ludzie, często posiadali realną władzę w państwie. Dobrym przykładem jest Kaplan Eje, który zarządzał sprawami państwa podczas panowania faraona Enchatona, pochłoniętego sprawami religii, a następnie w czasach jego syna Tutanchamona, który był zbyt młody aby samodzielnie rządzić (miał dziewięć lat, gdy zasiadł na tronie). Główne źródło dochodów kapłanów stanowiła ziemia, nadana poszczególnym świątynią przez Faraona, oraz część datków od wiernych. Do ich głównych zadań należała opieka nad świątyniami, organizowanie świąt oraz składanie ofiar bóstwom w imieniu ludu. Nosili dość długie lniane szaty oraz golili głowy i brwi, przez co łatwo można było ich rozpoznać. Kapłani stanowili specyficzną grupe intelektualną, zajmowali się rozwojem nauk, w tym m.in. matematyki, astronomi i medycyny.
• Urzędnicy - mogli nimi zostać ludzie, których stać było na odpowiednie wykształcenie, musieli potrafić czytać, pisać i liczyć. Odpowiadali głównie za zarządzanie i gospodarowanie poszczególnymi częściami kraju, za rolnictwo oraz handel. Najwyższymi urzędnikami, w starożytnym Egipcie, byli monarchowie. Sprawowali władze nad większymi krainami państwa. Początkowo wybierani byli z najbliższej rodziny Faraona.
• Żołnierze – na czele tej grupy społecznej stali generałowie, którzy podobnie jak najwyżsi kapłani, stanowili grono zaufanych doradców faraona, w kwestiach militarnych. W armii królów Egiptu służyło wiele pułków obcokrajowców, w tym najemników lub jeńców pochwyconych we wcześniejszych wojnach. W czasie wojny powoływano do niej także cywilnych mężczyzn.
• Kupcy i rzemieślnicy – ta pierwsza grupa składała się w większości z obcokrajowców (np. Fenicjanie), którzy zaopatrywali dwór Farona oraz miejscową ludność w m.in. tkaniny, pachnidła, czy też różnego rodzaju kosztowności. Druga grupa głównie zajmowała się budownictwem w starożytnym Egipcie. Pracowali przy wznoszeniu piramid, pałaców oraz licznych świątyń dla poszczególnych bóstw.
• Chłopi – stanowili najliczniejszą grupę społeczną Egiptu. Do ich głównych zadań należała uprawa wydzierżawionej ziemi, (z czego zatrzymywali niewielką część plonów) oraz dbanie o sieć nawadniającą pola.
• Niewolnicy – w starożytnym Egipcie niewolnictwo praktycznie w ogóle nie istniało, większość ludzi z tej grupy stanowili obcokrajowcy, najczęściej jeńcy wojenni. Byli też nazywani zwierzętami roboczymi, nie posiadali żadnych praw.