Początkowy okres rządów Bolesława Chrobrego przypominał lata panowania jego ojca, pierwszego księcia polskiego – Mieszka I. Utrzymywano dobre stosunki z cesarstwem, które zapewniły liczne zdobycze terytorialne, patronowano misją chrześcijańskim, dzięki którym nowy władca Polski miał znaleźć się na równi z innymi władcami zachodniej Europy.
W roku 997 misje w Prusach rozpoczął – z inicjatywy Bolesława Chrobrego, biskup praski Wojciech. Zginął podczas niej męczeńską śmiercią, po czym jego zwłoki zostały wykupione przez Bolesława i pochowane w Gnieźnie.
W roku 1000 przybył do Gniezna cesarz Otton III, z pielgrzymką na grób męczennika Wojciecha. Podczas jego wizyty zapadły istotne dla Polki decyzje. Po pierwsze utworzono arcybiskupstwo gnieźnieńskie oraz trzy podległe mu biskupstwa w Krakowie, Kołobrzegu oraz Wrocławiu. Oprócz tego zjazd podkreślał również potęgę i bogactwo Bolesława Chrobrego.
Zmiana kierunku polityki niemieckiej względem Polski, nastąpiła wraz ze śmiercią cesarza Ottona III w roku 1002. Władze przejął wówczas, nieprzychylny rosnącej pozycji Bolesława Chrobrego – Henryk II. W roku 1004 wybuchła wojna polsko – niemiecka, zakończona dopiero w roku 1018.
W roku 1005 cesarz podejmuje wyprawę, która ostatecznie kończy się przegraną Bolesława Chrobrego. Siły Henryka II dotarły aż pod Poznań, gdzie zawarto pokój ze stroną polską. Na jego mocy Polska utraciła Łużyce oraz Milsko. W kolejnych latach wojny władcy polskiemu udaje się odzyskać ponownie te obszary. Ze względu na długi okres czasu, w którym żadna ze stron nie zdobyła przewagi, dochodzi do zawarcia pokoju w Merseburgu. Na jego mocy wyżej wymienione tereny, miały zostać utrzymane przez Bolesława ale w charakterze lenna niemieckiego.
W latach 1015 – 1018 miała miejsce ostatnia faza wojny. Pomimo przebiegu walk oraz sojuszu niemiecko – ruskiego, udało się Bolesławowi odnieść zwycięstwo. Pokój zawarty przez Bolesława ze stroną niemiecką 30 stycznia 1018 r. w Budziszynie, potwierdził ostatecznie niezależność Polski.
Na jego mocy zakończono wojnę polsko – niemiecką trwającą z przerwami od roku 1004. Zawarcie traktatu potwierdzono ponadto małżeństwem księcia polskiego z córką margrabi Miśni Ekkeharda I – Odą.
Poza tym Polska niezależnie od cesarza uzyskała ostatecznie w posiadanie Łużyce, Milsko oraz Morawy. Dodatkowo Bolesław Chrobry – po pokoju Budziszyńskim, uzyskał posiłki niemieckie na wyprawę kijowską w roku 1018 – zdobył Kijów i przyłączył Grody Czerwieńskie.