Na skutek kolejnych wojen prowadzonych przez Bolesława Chrobrego, państwo polskie liczyło około miliona mieszkańców. Na obszarze kraju postępował proces zasiedlania pustek oraz następowała rozbudowa grodów. Te ostatnie pełniły z kolei nowe funkcje, jako centrum administracyjne stolicy biskupstwa i rezydencji księcia. Następowała przy tym szybka centralizacja państwa oraz bardzo aktywna polityka zagraniczna – prowadzona przez Bolesława.
Dokonania Bolesława Chrobrego – Kościół
Po przyjęciu chrztu w roku 966, w Poznaniu powstało biskupstwo misyjne podlegające bezpośrednio Stolicy Apostolskiej. Pierwszym biskupem był Jordan. W roku 1000 podczas zjazdu gnieźnieńskiego, powstało pierwsze arcybiskupstwo wraz z podporządkowanymi mu biskupstwami w miastach – Krakowie, Kołobrzegu oraz Wrocławiu. Pierwszym arcybiskupem został brat Świętego Wojciecha – Radzym Gaudenty.
Władca polski miał prawo nadawania inwestytury biskupom. Sieć biskupstw, które dysponowały sprawnym i zarazem nowoczesnym aparatem zarządzania, stanowiły jeden z najważniejszych elementów w kwestiach zarządzania całym krajem. Ponadto ich działania uzupełniały opactwa benedyktyńskie, które powstawały od drugiej połowy XI w. kolejno w Tyńcu, Mogilnie i Trzemiesznie. Ośrodki te miały stanowić wsparcie dla książąt fundatorów.
W drugiej połowie XI w. i pierwszej połowie XII w. nastąpił przełom w kwestii uposażenia polskiego Kościoła. Zamiast dochodów w postaci dziesięcin z grodów monarszych, biskupstwa, a następnie klasztory zaczęły otrzymywać uposażenie w postaci nadania ziemi wraz z osiadłą na niej ludnością.
Dokonania Bolesława Chrobrego – Wojny
Wraz ze śmiercią cesarza Ottona III w roku 1002, nastąpiło diametralne pogorszenie się stosunków polsko – niemieckich. Następca władcy niemieckiego – Henryk II, nie tolerował wysokiej pozycji jaką wytworzył sobie Bolesław Chrobry.
Ten ostatni – w celu wyprzedzenia posunięć nowego, ówcześnie jeszcze króla niemieckiego, zajął w latach 1002 – 1005: Miśnie, Łużyce oraz Milsko. Bolesław wykorzystał również zamęt w państwie Przemyślidów, w roku 1003 wyprawił się do Pragi – zajął Czechy, następnie również Słowacje i Morawy.
Po wyprawie Henryka II, która dotarła aż pod Poznań, zawarto pokój na mocy którego Polska traciła Łużyce oraz Milsko na rzecz Niemiec. Następnie Bolesław zrzekł się Czech.
Kolejny okres walk polsko – niemieckich w latach 1007 – 1013, kończy się układem w Merseburgu. Na jego mocy przyznaje się Bolesławowi ponownie Łużyce i Milsko – pod warunkiem złożenia hołdu lennego cesarzowi. Ostatni etap walk kończy się zawarciem pokoju w Budziszynie w roku 1018. Wyżej wymienione obszary przyznano Polsce.
Bolesław Chrobry prowadził również aktywną politykę w kierunku wschodnim. Dwukrotnie wyprawiał się na Ruś Kijowską. Pierwszy raz w roku 1013, z powodu uwięzienia córki Bolesława, a żony zdetronizowanego ostatecznie Świętopełka. Po pokoju budziszyńskim doszło do drugiej wyprawy, w roku 1018. Posiłkowany wojskami niemieckimi oraz węgierskimi władca Polski zdobył Kijów, na tronie obsadził ponownie Świętopełka, a wracając do Polski przyłączył Grody Czerwieńskie.
Dokonania Bolesława Chrobrego – Koronacja
Bolesław Chrobry bez zgody papieża koronował się na króla Polski 18 kwietnia 1025 r. w Gnieźnie. Wykorzystał ówczesną destabilizacje polityczną po śmierci cesarza Henryka II w Niemczech. Koronacja na pierwszego króla polskiego była doskonałym podsumowaniem dążeń i planów Bolesława do uformowania niezależnego państwa polskiego. Koronacja dodatkowo wzmacniała prestiż całego kraju wśród reszty państw europejskich oraz umacniała go wewnętrznie.