Św. Wojciech przyszedł na świat w Lubicach (Czechy) ok. 956 roku w możnej rodzinie Sławnikowiców, którzy byli spokrewnieni przez Dąbrówkę z dynastią Piastów. Jeden z przekazów głosi, że miał zostać rycerzem (samo imię Vojtiech znaczy pociecha, radość wojowników). Ostatecznie o jego przystąpieniu do stanu duchownego zdecydowała choroba – jego rodzice złożyli ślub, że jeśli syn wyzdrowieje, to zostanie oddany na służbę Panu. Według innej wersji, bardziej prawdopodobnej, rodzice Wojciecha postąpili zgodnie z panującym wówczas zwyczajem: gdy rodzina miała kilkoro dzieci, przeznaczała któreś z nich do stanu duchownego.
Wojciech pobierał nauki w szkole katedralnej w Magdeburgu, gdzie został wysłany w 972 r., jako szesnastoletni młodzieniec. Przez prawie 10 lat przygotowywał się tam do swoich przyszłych obowiązków. W czasie bierzmowania przybrał imię Adalbert na wyraz wdzięczności dla metropolity Magdeburga. To właśnie pod tym imieniem jest znany i czczony w Europie.
W wieku 25 lat Wojciech przeniósł się do Pragi, gdzie w 981 r. przyjął pozostałe święcenia. Dwa lata później został, 29 czerwca 983 r. został konsekrowany na biskupa tamtejszej diecezji. Był pierwszym biskupem narodowości czeskiej