Św. Andrzej Bobola - biografia, zasługi, patronat

Św. Andrzej Bobola urodził się 30 listopada 1591 r. w Strachocinie koło Sanoka. Pochodził ze szlacheckiej i religijnej rodziny. Nauki pobierał w jednej ze szkół jezuickich, prawdopodobnie w Wilnie. Tam też wstąpił do zakonu jezuitów w 1611 r. W latach 1613-1616 studiował filozofię na Akademii Wileńskiej, a następnie rozpoczął studia teologiczne, które zakończył w 1622 r. święceniami kapłańskimi.

Cechą charakterystyczną jego działalności duszpasterskiej były częste zmiany miejsca pracy. Co kilka lat przenosił się do innego miasta, sprawował także różne urzędy. Był m.in. rektorem kościoła i kaznodzieją w parafii w Nieświeżu, rektorem kościoła w Wilnie, przełożonym domu zakonnego w Bobrujsku, moderatorem Sodalicji Mariańskiej w Połocku i kaznodzieją w Warszawie. Dopiero w 1952 r. osiadł na dłużej w Pińsku, gdzie objął urząd kaznodziei w kościele św. Stanisława.

Andrzej Bobola jako duszpasterz odznaczał się żarliwością o zbawienie dusz. Oddawał się pracy misyjnej nad ludem, chodząc po wioskach od domu do domu i nauczając. Udało mu się nawrócić na katolicyzm wielu prawosławnych. Ze względu na gorliwość nadano mu przydomek „łowca dusz – duszochwat”. Jego zapał był powodem wrogości ze strony ortodoksów. W „obronie” prawosławnych wystąpili Kozacy. Z ich rąk Andrzej Bobola poniósł śmierć męczeńską w Janowie na Polesiu w dniu 16 maja 1657 r. Odszedł do Pana w opinii świętości.

Męczeństwo św. Andrzeja Boboli jest uznawane za jedno z najokrutniejszych w historii. Kozacy najpierw obnażyli jezuitę i przywiązanego skatowali. Następnie skrępowali mu ręce i przywiązali do pary koni, które popędzili w kierunku Janowa. W czasie czterokilometrowego biegu między końmi dostał jeszcze mnóstwo razów batogami, cięcie szablą w lewe ramię oraz kilka ukłuć lancą, po której pozostały głębokie rany. Na rynku w Janowie, w szopie służącej za rzeźnię, okrutnie go torturowano: przypiekano ciało ogniem, zdzierano nożami skórę, ściskano głowę wieńcem z gałązek dębowych. Dopiero dwukrotne cięcie szablą w szyję zakończyło jego udrękę.

Kozacy wkrótce wycofali się do miasta. Ciało Andrzeja złożono w podziemiach kościoła klasztornego w Pińsku, ale po latach o miejscu pochówku zapomniano. Pięćdziesiąt pięć lat później, 16 kwietnia 1702 roku, św. Andrzej ukazał się ówczesnemu rektorowi kolegium pińskiego i wskazał, gdzie jest jego grób. Ciało znaleziono nietknięte, mimo że spoczywało w wilgotnej ziemi. Wówczas zaczęły się mnożyć łaski i cuda. Podjęto starania o beatyfikację Andrzeja , ale przerwano je, gdy doszło do kasaty jezuitów i wojny. Został ogłoszony błogosławionym dopiero 30 października 1853 roku. Z kolei 17 kwietnia 1938 roku, w uroczystość Zmartwychwstania Pańskiego, Pius XI dokonał uroczystej kanonizacji męczennika Boboli. Jego wspomnienie liturgiczne obchodzi się 16 maja i ma rangę święta.

Relikwie św. Andrzeja Boboli znajdują się obecnie w Warszawie w sanktuarium przy ul. Rakowieckiej. W ikonografii przedstawiany jest w stroju jezuity z szablami wbitymi w jego kark i prawą rękę lub jako wędrowiec. Tytułuje się go apostołem Pińszczyzny i Polesia.

Patronat

W 2002 r. św. Andrzej Bobola został ogłoszony patronem Polski. Jest także patronem metropolii warszawskiej, archidiecezji białostockiej i warmińskiej, diecezji drohiczyńskiej, łomżyńskiej, pińskiej i płockiej oraz orędownikiem kolejarzy.

Polecamy również:

Komentarze (0)
Wynik działania 5 + 2 =
Ostatnio komentowane
Niga
• 2025-02-17 12:10:09
Fajnie, dziękuję
• 2025-02-13 21:09:19
nie wiem po co takie łatwe działanie
• 2025-02-04 15:03:23
W planie wydarzeń punkt 1 i 2 powinny być zamienione miejscami.
• 2025-01-29 19:30:27
Jest tu zawarte wiele niezbędnych oraz interesujących informacji o twórcy i artyście jakim...
• 2025-01-26 10:13:01