Niemcy rozpoczęli budowę obozu w Treblince na przełomie maja i czerwca 1942 roku w ramach „Akcji Reinhard”, której celem była zagłada Żydów w Generalnym Gubernatorstwie. Zamordowano w nim blisko 900 tysięcy Żydów. Obóz został zlikwidowany w listopadzie 1943 roku.
Treblinka I
Pierwszym obozem powstałym w okolicach Treblinki był karny obóz pracy Treblinka I. Od lipca 1941 roku Niemcy przetrzymywali tam Polaków, później również Żydów. Panował tam głód i terror. Obóz zlikwidowano w lipcu 1944 roku, z około 20 tysięcy uwięzionych tam Polaków i Żydów, przeżyła połowa.
Treblinka II
Obóz Treblinka II, który powstał w ramach „Akcji Reinhard” obok obozu Treblinka I, był kierowany przez kilkudziesięciu żołnierzy niemieckich austriackich, którzy kierowali około 120 strażnikami pochodzenia ukraińskiego.
Pierwszym komendantem obozu zagłady w Treblince był dr medycyny Irmfried Eberl. We wrześniu 1942 roku zastąpił go SS hauptsturmfuehrer Franz Paul Stangl. Wcześniej był komendantem obozu w Sobiborze. Ubierał się on w biały mundur, dlatego przez więźniów był nazywany „Białą Śmiercią”.
23 lipca 1942 r. do Treblinki przybył pierwszy transport, wiozący Żydów deportowanych z Warszawy. Przez miesiąc do Treblinki wywieziono blisko 250 tysięcy Żydów z Warszawy, w tym Janusza Korczaka z jego podopiecznymi z Domu Sierot.
Likwidacja obozu
Osoby starsze, niesprawne fizycznie i osierocone dzieci były od razu zabijane strzałem w tył głowy w tzw. "lazarecie". Pozostali byli mordowani w łaźniach, w podobny sposób jak w komorach gazowych. Od wiosny 1943 roku na polecenie Niemców komanda więźniów wykopywały zwłoki i paliły je na specjalnie zbudowanych rusztach, aby zatrzeć ślady zbrodni. W związku z tym 2 sierpnia 1943 roku w obozie zagłady w Treblince wybuchnął zbrojny bunt, w którym wzięło udział ponad 800 więźniów. Podpalono wówczas budynki obozowe, a więźniowie do walki używali zwykłych narzędzi. Strzelano do nich z wież strażniczych. Uciekło około 200 więźniów, reszta zginęła.
W sierpniu 1943 roku do Treblinki przybyły jeszcze dwa transporty Żydów z białostockiego getta, których zamordowano w działających komorach gazowych. W listopadzie tego roku zamordowano ostatnich więźniów. Likwidacja obozu kierował Kurt Hubert Franz. Teren zaorano i obsiano łubinem. Zbudowano tam też dom, w którym osiadła rodzina ukraińska.
Większość zamordowanych w Treblince więźniów pochodziła z Polski, ale wśród ofiar byli również Żydzi z Austrii, Bułgarii, Belgii, Czechosłowacji, Francji, Grecji, Jugosławii, Niemiec i ZSRR, a także Romowie i Sinti z Polski i Niemiec.