Muzułmanom w roku 1144 udaje się zdobyć hrabstwo Edessy. Wydarzenie to było bezpośrednią przyczyną zorganizowania drugiej wyprawy krzyżowej. Miała ona miejsce w latach 1147 – 1149, a na jej czele stanęli – król Francji Ludwik VII oraz król Niemiec Konrad III. Jednak zatargi między dwoma monarchami doprowadziły do sytuacji, gdzie każdy z nich działał na własną rękę. Cała krucjata ostatecznie zakończyła się rozbiciem sił niemieckich i francuskich przez Turków.
W kolejnych latach wzrosło napięcie pomiędzy Królestwem Jerozolimskim a Egiptem. W ostatnim z ośrodków władzę przejął Saladyn. Był on wybitnym politykiem i wodzem muzułmańskim, sułtanem Egiptu, założycielem dynastii Ajjubidów. W roku 1187 udało mu się pokonać krzyżowców i zdobyć Królestwo Jerozolimskie.
Po przegranej bitwie pod Hattin (1187) sułtan Egiptu opanował niemal całe terytorium Królestwa, łącznie ze stolicą. W posiadaniu krzyżowców pozostały jedynie – Tyr, Trypolis oraz Antiochia. Wiadomość o klęsce krzyżowców oraz kolejnych sukcesach Saladyna wstrząsnęły Europą Zachodnią.
W tak zaistniałej sytuacji zorganizowano trzy wyprawy, które później nazwano trzecią krucjatą. W tej wyprawie krzyżowej wzięli udział król Filip August – krzyżowcy francuscy, cesarz Fryderyk I Rudobrody – krzyżowcy niemieccy oraz król Ryszard Lwie Serce – krzyżowcy angielscy.
Ekspedycja z Niemiec wyruszyła pod wodzą cesarza w roku 1189. Kierowała się w stronę Syrii drogą lądową poprzez Anatolię. W toku wyprawy krzyżowcom niemieckim udało się zdobyć Ikonium i pomimo ofensywy Seldżuków, przedostali się do Cylicji. Tam jednak dobrze przygotowana krucjata niemiecka praktycznie się zakończyła. W rzece Salef – na skutek wypadku, utonął cesarz Fryderyk (10.07.1190 r.), co w efekcie zdezorganizowało resztę wyprawy.
Dwie pozostałe ekspedycje wyruszyły drogą morską, zatrzymując się na Sycylii przez blisko sześć miesięcy. Ostatecznie wyprawa podzieliła się – siły Filipa Augusta dotarły do Akki (20.04.1191 r.), a flota Ryszarda na skutek burzy wylądowała na Cyprze, który został przez niego opanowany.
Wspólne wysiłki krzyżowców różnych narodowości doprowadziły ostatecznie, w roku 1191, do odzyskania Akki. Odniesiony sukces stał się jednak pretekstem dla władcy francuskiego do wycofania się z wyprawy krzyżowej. W tej sytuacji naczelne dowództwo nad krucjatą przypadło Ryszardowi Lwie Serce. W przeciągu kilku kolejnych miesięcy prowadził on ciągłe walki w celu odzyskania utraconych terenów Królestwa Jerozolimskiego.
Jednak, mimo kliku militarnych sukcesów, cała ekspedycja nie przyniosła oczekiwanych rezultatów. Ze względu na konieczność powrotu do Europy władca anglo – normandzki musiał pójść na kompromis z Saladynem. W roku 1192 zawarto więc rozejm – w posiadaniu krzyżowców miały pozostać wybrzeże od Tyru do Jafy. Sułtan Egiptu miał natomiast zatrzymać resztę obszarów Królestwa Jerozolimskiego, godząc się jednocześnie na dopuszczanie pielgrzymów do miejsc świętych.