Ruchy Browna zostały odkryte w 1827 r. przez botanika Roberta Browna.
Ruchy Browna są jednym z najbardziej znanych przykładów dyfuzji. Zjawisko to wyjaśnia teoria kinetyczno - molekularna. Polega ono na tym, że cząstki znajdujące się w cieczy lub gazie samorzutnie i pozornie wykonują stałe, chaotyczne ruchy w różne strony. Ruchy te spowodowane są zderzeniami zawiesiny z cząsteczkami cieczy lub gazu. Bombardowanie zawiesiny jest średnio takie samo z każdej strony (czasami może jednak dochodzić do fluktuacji, czyli odchyleń od wartości średniej, gdy drobina zawiesiny jest bobardowana z jednej strony większą lub mniejszą ilością atomów lub cząsteczek niż z drugiej). Prędkość ruchu jest większa dla wyższej temperatury i mniejszych cząstek. Ruchy Browna zostały wyjaśnione i opracowane matematycznie przez Alberta Einsteina. Można je zaobserwować pod mikroskopem na przykładzie kropli tłuszczu rozcieńczonej w wodzie. Kropla znajduje się w stałym, chaotycznym ruchu, który spowodowany jest uderzeniami cząsteczek wody z dużymi prędkościami.
