Królestwo Belgii to monarchia konstytucyjna, dziedziczenie dokonuje się tutaj zgodnie z zasadą primogenitury. System polityczny jest ustanowiony zgodnie z konstytucją z 7 lutego 1831 roku, która podlegała wielokrotnej nowelizacji (ostatnia z roku 2001). Zgodnie z konstytucją z 1831 roku jest to system parlamentarno-gabinetowy. Państwo belgijskie jako federację tworzą trzy terytoria autonomiczne – Region Stołeczny Brukseli (obujęzyczny), Flandria (niderlandzkojęzyczna) oraz Walonia (francuskojęzyczna).
Na ten podział nakładają się jeszcze inne – podział na wspólnoty językowe (francuska, flamandzka i niemieckojęzyczna) oraz podział na regiony językowe (francuskojęzyczny, niemieckojęzyczny, niderlandzkojęzyczny oraz dwujęzyczny region Brukseli). Przy tak dużym zróżnicowaniu terytoria autonomiczne zachowały swoje odrębne charakter i prawa. Każdy z tych regionów posiada lokalny parlament (który wybiera własnego ministra-prezydenta), odrębne flagi oraz hymny narodowe.
Głową państwa jest król, aktualnie to Albert II. Posiada on znaczny zakres kompetencji, pełni rolę władzy wykonawczej, razem z rządem. Przydzielono mu prawo inicjatywy ustawodawczej (jego akty prawne wymagają kontrasygnaty ministra, jednocześnie odpowiedzialność za nią ponoszą akceptujący je członkowie rządu), prawo łaski, prawo rozwiązania rządu, prawo ogłoszenia wojny, ponadto uprawnienia do wskazania kandydata na premiera oraz na wniosek szefa rządu mianuje także ministrów, jest głównodowodzącym armii, przydziela odznaczenia wojskowe i tytuły szlacheckie, odpowiada za całokształt polityki zagranicznej (z ograniczeniem w sprawach wspólnot i regionów). Warto dodać również, że monarcha nie ponosi politycznej odpowiedzialności za swoje działania, a także ma przywilej wydawania tzw. ordonansów królewskich, tj. zarządzeń i decyzji koniecznych do wydawania ustaw.
Belgijski parlament jest dwuizbowy – tworzą go Izba Reprezentantów oraz Senat. Izbę Reprezentantów tworzy 150 deputowanych wybieranych w wyborach powszechnych, natomiast Senat składa się z 71 członków, którzy wyłaniani są w wyborach powszechnych, zgodnie z kluczem językowym. Wybory do Senatu mają podwójny charakter, bowiem część senatorów jest wyłaniana w wyborach ogólnych, a reszta jest desygnowana przez rady prowincjonalne. Od 1950 roku w skład Senatu wchodzą również dzieci monarchy, jeżeli ukończą 18 rok życia. Parlament dzierży władzę ustawodawczą. Z kolei władza wykonawcza przydzielona została królowi oraz rządowi federalnemu z premierem na czele. W rządzie tym obowiązuje zasada równego podziału stanowisk pomiędzy polityków walońskich i flamandzkich. Kandydata na premiera wskazuje monarcha, który posiada także możliwość rozwiązania rządu. Rząd ponosi odpowiedzialność za swoje decyzje przed królem i parlamentem.
System sądowniczy Belgii tworzą Sąd Kasacyjny, sądy apelacyjne, sądy przysięgłych i okręgowe, a także sędziowie pokoju. Sędziowie są niejako zależni od monarchy, bowiem to on ich powołuje, a wyroki są wydawane w jego imieniu. Charakterystyczne w belgijskim systemie sądowniczym jest to, iż nie istnienie sąd najwyższy, który badałby zgodność ustaw z konstytucją, taka rola przypada tylko królowi.