Niemcy posiadają status demokratycznej republiki federalnej o kanclersko-parlamentarnym systemie władzy. W skład federacji wchodzi 16 krajów związkowych zwanych landami, z których każdy posiada własny rząd i parlament (zwany landtagiem), których szerokie kompetencje precyzuje ustawa zasadnicza. Ponadto reprezentanci wszystkich landów wchodzą do Bundesratu.
Konstytucja Republiki Federalnej Niemiec nazywana Ustawą Zasadniczą pochodzi z 1949 roku, wyznacza ona podstawowe zasady ustrojowe państwa, są to: demokratyzm, zasada państwa socjalnego oraz zasada podziału władz i samorządności. Według konstytucji głową państwa jest prezydent (kandydat na prezydenta musi mieć ukończony 40 rok życia i być obywatelem Niemiec), wybierany na okres 5 lat przez Zgromadzenie Narodowe, pełni funkcję reprezentatywną i symboliczną, zawiera umowy międzynarodowe. Jednak prawdziwym zwierzchnikiem władzy wykonawczej jest kanclerz. Jest on wybierany przez Bundestag na wniosek prezydenta. Do jego głównych kompetencji należy: kierowanie rządem federalnym i określane jego składu, dodatkowo przedstawianie prezydentowi kandydatów na stanowiska ministrów (są oni odpowiedzialni za swoje działania przed premierem), których prezydent nie może nie nominować. Kanclerz odpowiada za politykę i gospodarkę kraju. Teoretycznie parlament może udzielić kanclerzowi konstruktywnego wotum nieufności, jest to jednak niełatwe zadanie, bowiem musi wybrać w ciągu 48 godzin jego następcę, za pomocą bezwzględnej większości głosów.
Działalnością ustawodawczą zajmuje się parlament składający się z dwóch izb: Rady Związkowej (Bundesrat) i Izby Związku (Bundestag, parlament związkowy). Bundestag wybierany jest w powszechnych wyborach co 4 lata i posiada szerokie uprawnienia ustawodawcze, pełni funkcję kreacyjną oraz kontroluje rząd (poprzez takie środki jak: godzina pytań, absolutorium dla budżetu lub rokroczne sprawozdanie ministra finansów majątkowych). Organami kierowniczymi Parlamentu Związkowego są: prezydent Bundestagu, prezydium, Rada Seniorów, a także komisje parlamentarne. Z kolei Bundesrat, czyli Rada Związkowa, którą tworzą przedstawiciele wszystkich landów (wybierani przez krajowe parlamenty i posiadający tzw. mandat imperatywny, zobowiązujący ich do głosowania zgodnie z instrukcjami ich rządu) posiada prawo inicjatywy ustawodawczej, jednak jej uprawnienia są znacznie mniejsze niż Bundestagu. Podstawowym celem Bundesrat jest ochrona praw krajów związkowych, nadzór nad ich rządami, ponadto ma prawo postawiania prezydenta RFN w stan oskarżenia, składa wnioski do Trybunału Konstytucyjnego oraz ma możliwości zastosowania prawa weta ustawowego (zawieszającego).
System sądowniczy republiki tworzą trzy rodzaje sądów: zwykłe (zajmują się sprawami kryminalnymi i cywilnymi), wyspecjalizowane (zajmują się sprawami administracyjnymi z zakresu prawa pracy, finansów i prawa patentowego) oraz konstytucyjne (zajmują się hierarchicznością i zgodnością aktów prawnych z konstytucją). Funkcjonuje także Federalny Trybunał Konstytucyjny, który sprawdza zgodność działań organów państwowych, partii politycznych oraz prywatnych osób prawnych z konstytucją.