Kultura wysoka inaczej nazywana jest kulturą elitarną, ponieważ może ją tworzyć jedynie dość wąska grupa osób, która posiada określone kompetencje. Podobnie jest z odbiorcami kultury wysokiej – nie wszyscy mają bowiem wiedzę, doświadczenie, gust, wrażliwość, a także umiejętności odpowiedniego odbioru kultury wysokiej, która często – w przeciwieństwie do kultury masowej – wymaga od odbiorcy pewnego wysiłku umysłowego.
Do kultury wysokiej możemy zaliczyć wszystkie te elementy kultury danego kraju/grupy społecznej, które uznajemy za najbardziej wartościowe. Chodzi tutaj przede wszystkim o określoną literaturę, teatr, balet, muzykę poważną – bardzo często kultura ta jest promowana w szkołach.
Warto podkreślić, że choć teoretycznie kultura wysoka jest dostępna do każdego odbiorcy, sięga po nią jednak tylko stosunkowo niewielka grupa osób, reszta natomiast wybiera kulturę serwowaną m.in. przez programy telewizyjne.
Kultura wysoka często jest owocem pracy artystów, tworzących zgodnie z tym, co uważają za ważne, bez nastawienia na zadowolenie masowej publiczności. W związku z tym tematyka kultury wysokiej, sposób wyrazu itp. może wymagać naprawdę znacznej kompetencji kulturowej odbiorców.