Konstytucja spełnia kilka zasadniczych funkcji: normatywną, integracyjną, prawną oraz socjalizacyjną.
Funkcja normatywna polega na ustalaniu najważniejszych zasad „gry politycznej” obowiązujące każdy z podmiotów (organów, instytucji, jednostek, grup) życia publicznego. Nieprzestrzeganie tych norm grozi sankcją ze strony państwa. Z kolei funkcja integracyjna przejawia się w tworzeniu, wzmacnianiu i podtrzymywaniu integracji społecznej. Konstytucja w tym wypadku jest zwornikiem wspólnoty politycznej funkcjonującej w państwie. Funkcja prawna natomiast wypełniania jest poprzez tworzenie zrębów prawnych funkcjonowania państwa. Ostatnia z funkcji, socjalizacyjna, wyznacza konstytucji rolę propagatora ważnych wartości politycznych – ustawa zasadnicza jest również sama w sobie jednym z trwałych elementów dorobku kulturowego państwa, wobec czego stanowi człon edukacji politycznej.
Poddawana w wątpliwość przez badaczy jest natomiast inna funkcja konstytucji – programowa. Zgodnie z nią konstytucja ma za zadanie wyznaczyć podstawowe cele i kierunki polityki państwowej (niektórzy politolodzy uznają jednak, iż jest to funkcja przynależna do innych organów państwa).