Mała konstytucja
Mała konstytucja (niepełna) – konstytucja, która reguluje jedynie ustrój naczelnych organów państwowych. Nie obejmuje wszystkich zagadnień wchodzących w skład pełnych konstytucji. Przyjmowana jest na określony czas (tymczasowo), dopóki nie zostanie uchwalona konstytucja pełna. Najczęściej jest uchwalana po gwałtownych momentach, wydarzeniach w historii danego państwa, m.in. po zmianie ustroju, uzyskaniu lub odzyskaniu niepodległości, rewolucji. Dobrym przykładem są polskie konstytucje: marcowa 1919-1921, konstytucja z lat 1947-1952 oraz z lat 1992-1997
Konstytucja pełna
Konstytucja pełna – to ustawa zasadnicza, która reguluje wszystkie zagadnienia ustroju państwa, przeważnie przyjmowana jest na czas nieokreślony (ma charakter trwały). Większość współczesnych konstytucji to właśnie konstytucje pełne. Istotne jest to, że akt konstytucyjny powinien obejmować następujące kwestie konstytucyjne regulujące sprawy państwa:
- ustrój społeczno-gospodarczy i polityczny,
- prawa, wolności i obowiązki obywatelskie,
- strukturę i zasady funkcjonowania przynajmniej najwyższych organów państwowych,
- przepisy o zmianie konstytucji.