mogą pozwolić sobie na zdobycie wykształcenia. Takich osób nie powinno się jednak postrzegać jako zacofanych. Chrześcijanin w żadnej sytuacji nie powinien gardzić drugim człowiekiem, a w miarę możliwości pomóc mu w zdobyciu nowych umiejętności i informacji. Swoją wiedzą powinniśmy się dzielić z innymi, a nie dumnie obnosić.
Wątpiącym dobrze radzić – zwątpienie niesie ze sobą smutek i poczucie opuszczenia. Pojawia się w trudnych momentach życia człowieka. Każdy, obserwując osobę w takim duchowym kryzysie, powinien pospieszyć jej z pomocą. Kryzys jest bowiem wyzwaniem rzuconym człowiekowi, aby ten stał się silniejszy i ubogacony, ale pokonać go w pojedynkę, w samotności jest bardzo trudno.
Strapionych pocieszać – chrześcijanin ma obowiązek wypowiadania słów pociechy pod adresem tych, których aktualna sytuacja życiowa nie dopuszcza uczucia radości. Nie można pozostać bowiem obojętnym na smutek drugiego człowieka. Co więcej, powinno się współuczestniczyć w cierpieniu i smutku tych, którzy są przygnębieni, dodawać im otuchy i odwagi do przezwyciężania trudności. Nigdy bowiem nie wiadomo, kiedy strapienie dotknie nas samych. Ta powinność pocieszania innych budzi właśnie postawę czuwania