polskich wyodrębnił się mariawityzm.
W XX w. pojawił się z kolei nurt zwany tradycjonalizmem katolickim. Jego zwolennicy twierdzą, że zmiany po Soborze Watykańskim II (1962-1965) przeczą całej Tradycji Kościoła i wierze katolickiej. Tradycjonaliści wypowiadają się przeciwko ekumenizmowi z innymi chrześcijanami, dialogowi międzyreligijnemu, wolności religijnej, zmianom w liturgii mszy św. i wprowadzeniu języków narodowych do liturgii. W ramach tradycjonalizmu katolickiego wyróżnia się kilka odłamów: lefebrystów (Bractwo Piusa X), sedeprywacjonizm, sedewakantyzm oraz konklawizm. Przy czym o ile lefebryści prowadzą dialog ze Stolicą Apostolską odnośnie swojego prawnego statutu, o tyle pozostałe z wymienionych ugrupowań zerwały łączność z Kościołem rzymskokatolickim.