Funkcją logarytmiczną nazywamy funkcję postaci , przy czym jest ona określona tylko dla argumentów dodatnich oraz , .
Dziedziną funkcji logarytmicznej jest zbiór liczb dodatnich, zaś jej zbiorem wartości zbiór liczb rzeczywistych.
Miejscem zerowym funkcji logarytmicznej jest , ponieważ dla dowolnego mamy .
Funkcja logarytmiczna jest monotoniczna, różnowartościowa, nieokresowa i ciągła w całej swojej dziedzinie.
Nie jest ani parzysta ani nieparzysta.
Oś jest asymptotą pionową wykresu funkcji .
Monotoniczność funkcji logarytmicznej zależy od parametru :
Gdy funkcja jest rosnąca.
Gdy funkcja jest malejąca.
Przykład:
Funkcja jest rosnąca.
Funkcja jest malejąca.
Uwaga: Wykres funkcji logarytmicznej jest obrazem funkcji wykładniczej w symetrii względem prostej , o ile wykładnik funkcji wykładniczej i podstawa logarytmu są tą samą liczbą.
Przykład:
Dodanie (odjęcie) liczby do funkcji powoduje przesunięcie jej wykresu w górę (w dół).
Dodanie (odjęcie) liczby do argumentu funkkcji powoduje przesunięcie jej wykresu w lewo (w prawo).
Gdy przekształcimy wykres funkcji zmieni się jej miejsce zerowe. Znajdowanie nowego miejsca zerowego sprowadza się do rozwiązania odpowiedniego równania logarytmicznego.
Przykład:
Przekształceniem funkcji jest funkcja . Znajdziemy jej miejsce zerowe.
Rozwiązujemy równanie
Zatem miejscem zerowym gunkcji jest .