Funkcją logarytmiczną nazywamy funkcję postaci f(x)=logax, przy czym jest ona określona tylko dla argumentów dodatnich oraz a>0, a≠1.
Dziedziną funkcji logarytmicznej jest zbiór liczb dodatnich, zaś jej zbiorem wartości zbiór liczb rzeczywistych.
Miejscem zerowym funkcji logarytmicznej jest x0=1, ponieważ dla dowolnego a mamy loga1=0.
Funkcja logarytmiczna jest monotoniczna, różnowartościowa, nieokresowa i ciągła w całej swojej dziedzinie.
Nie jest ani parzysta ani nieparzysta.
Oś Y jest asymptotą pionową wykresu funkcji f(x)=logax.
Monotoniczność funkcji logarytmicznej zależy od parametru a:
Gdy a>1 funkcja jest rosnąca.
Gdy a<1 funkcja jest malejąca.
Przykład:
Funkcja f(x)=log2x jest rosnąca.
Funkcja f(x)=log12x jest malejąca.
Uwaga: Wykres funkcji logarytmicznej jest obrazem funkcji wykładniczej w symetrii względem prostej y=x, o ile wykładnik funkcji wykładniczej i podstawa logarytmu są tą samą liczbą.
Przykład:
Dodanie (odjęcie) liczby do funkcji powoduje przesunięcie jej wykresu w górę (w dół).
Dodanie (odjęcie) liczby do argumentu funkkcji powoduje przesunięcie jej wykresu w lewo (w prawo).
Gdy przekształcimy wykres funkcji zmieni się jej miejsce zerowe. Znajdowanie nowego miejsca zerowego sprowadza się do rozwiązania odpowiedniego równania logarytmicznego.
Przykład:
Przekształceniem funkcji f(x)=lnx jest funkcja g(x)=lnx+2. Znajdziemy jej miejsce zerowe.
Rozwiązujemy równanielnx+2=0
lnx=−2
−2=−2⋅lne=lne−2
lnx=lne−2
x=e−2
Zatem miejscem zerowym gunkcji g(x) jest x0=1e2.