Funkcja średnika
Średnik (;) należy do grupy znaków interpunkcyjnych oddzielających. Jest słabszy od kropki, ale silniejszy od przecinka, w przeciwieństwie do którego oddziela samodzielne części wypowiedzenia, równorzędne względem siebie.
Chłopcy siedzieli w sukmankach, w ojcowskich spancerach, nawet w matczynych lejbikach, niektórzy mieli szyje okręcone szalikami, a ręce w wełnianych rękawicach; dziewczęta miały na głowach zapaski i chuściny, jakby się znajdowały nie w dusznej izbie, lecz wśród zasp szczerego pola.
(„Syzyfowe prace” pace” S. Żeromskiego)
Jedna część wypowiedzenia poświęcona jest opisowi wyglądu chłopców, druga – dziewcząt.
Średnikiem rozdziela się rozbudowane wyliczenia, w których już użyto przecinków (by uniknąć ich nagromadzenia).
Pod oknem mieściło się biurko zastawione mnóstwem ciekawych cacek: szeptał tam zegar podobny z kształtu do altanki, w której głębi wahadło w formie kolebki z uśpionym dzieciątkiem kołysało się łagodnie; stały tam przeróżne kałamarze, sprzęciki na papierosy, na zapałki, stalówki itd. najrozmaitszych pomysłów; wyżej na dwu półkach błyszczało mnóstwo przycisków, figielków z porcelany, brązu, kubków i szkieł kolorowych.
(„Syzyfowe prace” S. Żeromskiego)
W moim ogrodzie rosną:
1. krzewy, którymi opiekuje się dziadek;
2. drzewa owocowe, m. in. grusze, jabłonie, śliwy;
3. różne gatunki traw ozdobnych, wśród których na szczególną uwagę zasługują miskanty.
Średnik często stosowany jest w przypadku definicji słownikowych, w obrębie których oddziela samodzielne człony pojęciowe.
Ssaki mają duże znaczenie gospodarcze; często są cenionymi zwierzętami gospodarskimi i łownymi - dostarczają mięsa, mleka, wełny i skór, służą jako siła pociągowa itp.; niektóre są ważnymi naturalnymi wrogami szkodników upraw, inne same wyrządzają szkody (zwłaszcza gryzonie) lub są nosicielami chorób zakaźnych (np. dżumy, tularemii, wścieklizny).