Przecinek jest jednym z dziesięciu znaków interpunkcyjnych używanych w języku polskim. Znak ten przejęty został ok. IV—VI w. n.e. przez łacinników z systemu greckiego, w którym pełnił funkcję krótkiego przestanka w formie punktu u dołu wiersza (tzw. subdistinctio). W wieku XV przyjął formę ukośnej kreski (/), by ostatecznie stać się małym łukiem u dołu wiersza (,).
W wypowiedzeniu przecinek może pełnić funkcję:
- rozdzielającą, m.in. zdania składowe w zdaniu złożonym (Powiedz mi, kiedy się zobaczymy.), człony powtórzone w zdaniu pojedynczym (Poznaliśmy się dawno, dawno temu.) lub jednorodne części zdania (Lekarz przyjmuje we wtorki, czwartki, piątki.),
- wyodrębniającą mniejsze fragmenty w obrębie wypowiedzenia - wyrazy i wyrażenia wtrącone wymagają użycia tzw. przecinka podwójnego (otwierającego i zamykającego), np. Podejdź, Antosiu, do tablicy. Potrafisz, jak sądzę, rozwiązać to zadanie.
W zdaniu przecinek o charakterze wyodrębniającym może być zastąpiony myślnikami lub nawiasami. W pierwszym przypadku wydzielenie będzie miało charakter mocniejszy, w drugim – najmocniejszy.
Reklama, jak wiadomo, jest dźwignią handlu.
Reklama – jak wiadomo – jest dźwignią handlu.
Reklama (jak wiadomo) jest dźwignią handlu.