Funkcja cudzysłowu
Cudzysłów należy do znaków interpunkcyjnych wyodrębniających – służy do wydzielania cytatów oraz wyrażeń, wyrazów użytych w określonym kontekście. Składa się z dwóch elementów – otwierającego i zamykającego.
Rodzaje
Znak ten pojawił się w języku polskim dużo później niż kropka czy przecinek. W druku rozpowszechniony został dopiero u schyłku XVIII wieku, w związku z czym spotykamy się z jego odmianami w ortografiach różnych krajów.
Najczęściej spotyka się zapis „ ” (cudzysłów apostrofowy podwójny), rzadziej: » « (cudzysłów ostrokątny niemiecki), « » (cudzysłów ostrokątny francuski), ‘ ’ lub ‛ ’ (cudzysłów definicyjny).
Za niepoprawny uznaje się zapis ʺ ʺ.
Zasady użycia
Cudzysłów apostrofowy podwójny („ ”) funkcjonuje w zapisie jako podstawowy. Umożliwia wyodrębnienie w tekście:
1. cytatów (Mój dziadek wciąż mi powtarzał: „Dziecko, co cię nie zabije, to cię wzmocni”.),
2. tytułów lub części dzieł (Autorem „Ostatniej wieczerzy” jest Leonardo da Vinci.),
3. pseudonimów i przezwisk (Jednym z bohaterów „Kamieni na szaniec jest „Rudy” – Jan Bytnar.),
4. nazw własnych występujących na końcu wielowyrazowych nazw opisowych (Tutaj mieści się siedziba Spółdzielni Mieszkaniowej „Kącik