Funkcja dwukropka
Dwukropek to znak interpunkcyjny wyodrębniający. Służy do wprowadzania do wypowiedzi jakiejś partii tekstu (cytatu, wyliczenia, uzasadnienia). Stosowany jest wyłącznie wewnątrz wypowiedzenia. W mowie odpowiada mu zawieszenie głosu.
Wprowadzanie cytatów
Cytat umieszczony po dwukropku można poprzedzić myślnikiem, cudzysłowem lub oznaczyć kursywą.
Od progu wołał: „Mamo, wróciłem!”.
Od progu wołał: - Mamo, wróciłem!
Od progu wołał: Mamo, wróciłem!
Wyliczanie, wymienianie minimum trzech elementów
Przed wyliczeniem stawia się dwukropek wtedy, gdy poprzedza je ogólne określenie.
Do przygotowania naleśników potrzebne są następujące składniki: mąka, mleko, cukier oraz tłuszcz do smażenia.
Jeśli określenia ogólnego brak, dwukropek można pominąć.
Do przygotowania naleśników potrzebne są mąka, mleko, cukier oraz tłuszcz do smażenia.
Znaki interpunkcyjne:
a. kropka,
b. przecinek,
c. średnik (…)
Po podmiocie szeregowym
Jeżeli w zdaniu występuje podmiot szeregowy, a orzeczenie ma formę liczby mnogiej, używa się dwukropka.
Do najludniejszych miast świata należą: Tokio, Delhi, Szanghaj, São Paolo.
ale
Do najludniejszych miast świata należy Tokio, Delhi, Szanghaj, São Pao.
Uściślenie, uzasadnienie
Dwukropek można postawić, wyjaśniając kwestię poruszoną wcześniej.
Był zmęczony: ledwo trzymał się na nogach, strugi potu spływały mu po twarzy.
Ledwo trzymał się na nogach, strugi potu spływały mu po twarzy, słowem: był bardzo zmęczony.