Nacisk na charakterystykę bohaterów
Przedstawione w dramacie wydarzenia służą charakterystyce głównej bohaterki. Już sam tytuł wskazuje na podstawowy problem utworu, czyli – moralność pani Dulskiej. To wokół niej skupiona została akcja. Perypetie Zbyszka i Hanki są tylko pretekstem do ukazania jej w trudnej sytuacji i wyrazistego przedstawienia obłudy Dulskiej.
Uproszczenie akcji
Akcja dramatu jest bardzo prosta, sprowadza się do romansu Zbyszka i Hanki, przy czym uczucia młodych nie są poddawane analizie, stanowią wyłącznie pretekst do podjęcia kompromitujących działań przez główną bohaterkę.
Indywidualizacja języka postaci
Każdy z bohaterów posługuje się nieco innym, właściwym sobie językiem. Aniela Dulska na przykład, chcąc wydać się bardziej wykształconą, często posługuje się modnymi słowami, których znaczenia nie rozumie, niejednokrotnie je przekręca, co daje komiczny efekt. Charakterystyczne dla niej jest także podnoszenie głosu, kiedy brak jej argumentów – w ten sposób autorka podkreśliła brak autorytetu pani Dulskiej. Z kolei Felicjan nie mówi właściwie wcale, jest osobą obojętną i ściśle podporządkowaną żonie. Hesia wyraża się jak typowa nastolatka, ciekawska, chcąca uchodzić za starszą i bardziej doświadczoną niż jest – w przeciwieństwie do Meli, która posługuje się językiem wpajanym pannom na pensji. Natomiast Zbyszek ulega wpływom warszawskiej cyganerii i naśladuje żargon artystów.
Prawda o życiu, weryzm
Zapolska dążyła do ukazania prawdziwego oblicza życia mieszczańskiego, odkrycia jego ciemnej strony – tej nieoficjalnej, skrywanej w czterech ścianach. W „Moralności pani Dulskiej” demaskuje chciwość, pozorną moralność, dwulicowość, zamiłowanie do plotek.
Pani Dulska przepada za oczernianiem swoich lokatorów, jednocześnie sama bardzo dba o wizerunek własnej rodziny. Zgodnie z założeniami gatunku, autorka skupia się na świecie rzeczywistym, wiernie odtwarza jego szczegóły. Pracę nad dramatem rozpoczęła od obserwacji życia mieszczańskiego, prowadząc szczegółowe zapiski swoich spostrzeżeń.
Historia Dulskich jest bardzo prawdopodobna, a ich charaktery żywe, prawdziwe. Bohaterowie nie są charakteryzowani przez inne osoby, ale przez własne czyny i wypowiedzi. Autorka zadbała także o wierne oddanie wnętrza mieszkania, sposobu ubierania się (papiloty, byle jakie ubrania) i zachowania mieszczan w ich prywatnych domach.
Uprzywilejowanie niższych klas społecznych
Ukazywanie najbiedniejszych w pozytywnym świetle było jednym z założeń dramatu naturalistycznego. W „Moralności pani Dulskiej” postulat ten nie jest ściśle realizowany, choć z grona bohaterów dramatu Zapolskiej to Hanka budzi najwięcej sympatii. Została ona również ukazana jest jako osoba posiadająca dumę i własne zdanie.