świeci”), a także przerzutnie:
Jak się nie nudzić? gdy oto nad globem
Milion gwiazd cichych się świeci
Interpretacja
Utwór rozpoczyna się od pytania „Jak się nie nudzić?” Nie wynika z niego ani kto się nudzi, ani z jakiego powodu. Kolejne wersy mówią o gwiazdach świecących na niebie oraz o ich różnorodnym blasku. W takich romantycznych warunkach podmiot liryczny nudzi się, co wydaje się bardzo dziwne.
Strofa pierwsza kończy się zwrotem: „A wszystko stoi – i leci…” Zestawienie to z pozoru jest absurdalne, jednak strofa druga rozjaśnia nieco sens tej frazy.
Stojąc na ziemi człowiek ma wrażenie, że jest ona nieruchoma, jednak w rzeczywistości obraca się wokół słońca. Jej ruch jest ściśle związany z upływem czasu. Ten płynący czas, którego nie można zaobserwować, ma kluczowe znaczenie dla wszystkiego, co jest na ziemi, bowiem sprawia, iż wszystko przemija bezpowrotnie:
I wszyscy żywi w tej chwili,
Z których i jednej kostki nie zostanie,
Choć będą ludzie, jak byli…
W trzeciej strofie podmiot liryczny określa ziemię jako scenę, która jest ograniczona i mała. Ponadto jest bardzo niedoskonała. W tych warunkach toczy się teatr życia, który ludzie opłacają własną śmiercią.
W czwartej strofie podmiot