Todd Anderson
Jeden z uczniów Akademii Weltona i członek Stowarzyszenia Umarłych Poetów. Od początku porównywany był do starszego brata, który ukończył tę uczelnię z wyróżnieniem. Rodzice i nauczyciele oczekiwali, że będzie równie zdolny.
Todd miał wiele kompleksów, obawiał się, że nie sprosta pokładanym w nim nadziejom. Nie lubił być w centrum zainteresowania. Był nieśmiały i niełatwo było mu się odnaleźć w nowym środowisku. Początkowo wstydził się czytać na głos wiersze – to on miał największy problem z napisaniem wiersza na lekcję angielskiego. Dopiero za sprawą profesora Keatinga Todd otworzył się na swój wewnętrzny głos. Nauczyciel pomógł mu uwierzyć w siebie.
To właśnie Todd, nieśmiały i niepewny siebie chłopak, okazał się najodważniejszym obrońcą ukochanego nauczyciela. On jeden stanowczo sprzeciwił się podpisaniu dokumentu obciążającego Keatinga winą na tragiczną śmierć Neilla. Nie bał się pogróżek dyrektora ani konsekwencji. Miał odwagę powiedzieć głośno, że to wszystko nieprawda. Jako pierwszy stanął na swojej ławce w ramach sprzeciwu wobec wydalenia anglisty.
Knox Overstreet
To także członek Stowarzyszenia. Knox miał krótkie, kręcone włosy i wysportowaną sylwetkę. Z natury był pogodny i optymistyczny. Jego pasją okazała się literatura, chłopak odkrył w sobie zdolności poetyckie. On także bardzo cenił profesora Keatinga i jako drugi wszedł na ławkę, by tego dowieść. Wykorzystał swoje zdolności, by zdobyć względy Chris Noel. Dziewczyna spodobała mu się od pierwszego wejrzenia. Knox był załamany, kiedy okazało się, że jest dziewczyną jego znajomego. Mimo to zdobył się na odwagę, by zaproponować jej spotkanie i nie poddał się, kiedy mu odmówiła. Wytrwale zabiegał o jej uwagę, w końcu poszli razem na premierę „Snu nocy letniej”.
Charlie Dalton
Zwany też Nuwandą. Jest osobą o wyjątkowym poczuciu humoru, ma wiele energii, nadaje wspólnym spotkaniom żartobliwy ton. Okazuje się też, że świetnie gra na saksofonie, choć rodzice zmuszali go nauki gry na klarnecie. Charlie, który bardzo lubi damskie towarzystwo, jest autorem artykułu o potrzebie przyjmowania do Akademii dziewcząt. Przemyca swój tekst do szkolnej gazetki, za co zostaje surowo ukarany. Jednak gra swoją rolę do końca, urządzają publiczne przedstawienie z telefonem od Boga do pana Nolana. Za ten wybryk spotyka go dotkliwa kara cielesna. Mimo bólu i groźby wydalenia ze szkoły nie zdradza kolegów.
Richard Cameron
Należy do kółka naukowego i Stowarzyszenia, choć Charlie uważa go za lizusa. Cameron jest poważny i bardzo ostrożny, pociągają go spotkania w grocie, ale obawia się konsekwencji ich odkrycia. Lęk przed wydaleniem ze szkoły skłania go także do opowiedzenia wszystkiego dyrektorowi i obciążenia zarzutami profesora Keatinga. Cameron okazuje się egoistą i zdrajcą.
Nolan
Dyrektor Akademii Weltona, człowiek władczy i bezkompromisowy. Jego jedynym celem jest poprawa statystyk absolwentów Akademii, którzy dostali się na prestiżowe uczelnie. Uczniów traktuje przedmiotowo, nie rozmawia z nimi, formułuje tylko opinie i wydaje polecenia. Jest bardzo konserwatywny, wymaga bezwzględnego posłuszeństwa, zmusza wychowanków do ciężej pracy, nie pozwalając im mieć własnego zdania. Surowo karze nawet niewielkie przewinienia. Nic dziwnego, że nie jest przez uczniów lubiany. Nie ma dla niego znaczenia, jaka jest prawda, byle nie ucierpiało dobre imię Akademii. Zwalnia profesora Keatinga, ponieważ potrzebuje kozła ofiarnego. Ma też zastrzeżenia do jego metod nauczania, które wydają mu się wywrotowe. Ostatecznie ponosi jednak klęskę, szacunek dla anglisty okazuje się silniejszy niż lęk przed dyrektorem.
McAlister
Nauczyciel łaciny, jest zaskoczony metodami Keatinga, ale nie oburzony: „(...) śmiał się w duchu z jego błazeństw”. Jego metodą nauczania było wielokrotne powtarzanie deklinacji i koniugacji. Żałował kolegi, ale nie zdobył się na wyrażenie swojego uznania ani nawet na drobny gest sympatii czy współczucia.