Podczas swojej pierwszej pielgrzymki do Polski, Papież Jan Paweł II wygłosił szczególna homilię na Placu Zwycięstwa (dziś Plac Piłsudskiego) w Warszawie. Miało to miejsce 2 czerwca 1979 roku. Były to słowa, które miały dać Polakom siłę do zmiany biegu dziejów, a te z kolei zmienić miały kształtujące się losy przyszłej Europy.
Autor tego przemówienia, Jan Paweł II podmiotem dziejów ustanawia Polskę jako ziemię szczególnie odpowiedzialnego świadectwa, a Polaków nawołuje do prezentowania swoją postawą świadomego chrześcijaństwa. Papież ustanawia jedność czasu między początkiem chrześcijaństwa, a Placem Zwycięstwa, na którym w danym momencie wygłasza swoje słowa. W papieskim przekazie miejsce to staje się jednocześnie Placem Zwycięstwa mocy Ducha Świętego.
Jan Paweł II skupia się na przyszłości – odwołuje się do początku ludzkiego życia, do momentu narodzin, w którym rozpoczynamy nasze świadectwo jako chrześcijanie i rozwijamy je aż do osiągnięcia dojrzałości apostolskiej i jeszcze dalej. Dojrzałość to inaczej wiara we własne siły – w Polakach ten akt się dokonał w tworze jakim był związek „Solidarność” i podpisanie porozumień sierpniowych w 1980 roku. W tym kontekście można uznać kazanie