„Medaliony” ukazują przeżycia Nałkowskiej, która przetrwała okupację, jej lata spędziła w Warszawie. Po wojnie pisarka brała udział w pracach Komisji do Badania Zbrodni Hitlerowskiej w Polsce – swoje doświadczenia z tego okresu, obserwacje i przemyślenia opisała bezpośrednio w tomie pt.: „Medaliony”.
Forma tych opowiadań zbliżona jest do reportażu. Kolejne teksty ukazywały się w prasie w latach 1945 i 1946, a pierwsze książkowe wydanie „Medalionów” miało miejsce w 1946 r.
Cykl został przyjęty z dużym zainteresowaniem zarówno przez czytelników, jak i krytyków. W swoim zwięzłym dziele w sposób mistrzowski przedstawiła Nałkowska ogrom niewyobrażalnych zbrodni lat wojny i cierpienie doznawane przez miliony niewinnych ludzi – więźniów, robotników przymusowych, kobiety, mężczyzn i dzieci, Polaków i Żydów – ze strony nieludzkiej hitlerowskiej machiny zagłady.