Bohaterów noweli „Echa leśne” poznajemy już na samym początku w zbiorowej scenie przy ognisku. Są nim przedstawiciele elity społecznej, reprezentujący różne grupy zawodowe. Jest wśród nich: podleśny Guńkiewicz, pisarz gminny Olszakowski, wójt Gała, geodeta Knopf i generał Rozłucki. W noweli występuje również narrator, który jednak bierze udziału w rozmowie. Jest synem właściciela ziemskiego, który przysłuchuje się rozmowie starszych.
Narrator – zmienia się wraz ze zmianą płaszczyzny utworu – w pierwszej części noweli narratorem pierwszoosobowym jest chłopiec, który pomimo młodego wieku doskonale orientuje się w zaistniałej sytuacji – jego portrety psychologiczne rozmówców są wyjątkowo trafne. Widać, że rozumie powiązania i relacje między bohaterami, rozumie także o czym rozmawiają, jednak nie wypowiada się na temat wydarzeń przeszłych, ponieważ jest zbyt młody by być ich uczestnikiem.
W tej kwestii narrację przejmuje generał Rozłucki, wspominając czas powstania styczniowego. On również jest daleki od oceny i prezentuje jedynie same fakty z przeszłości.
Generał Rozłucki - zajmował wysokie stanowisko w administracji państwowej zaborcy. Przyzwyczaił się do swojej pozycji, ponieważ w leśnej rozmowie odzywa się tylko do wybranych rozmówców, którzy według niego, są warci jego uwagi.
Zarówno Rozłucki, jak i jego brat Rymwid walczyli na wielu frontach – po jednej z bitew Rymwid zginał i opiekę nad swoimi dwoma synami powierzył bratu. Ten przekazał młodemu pokoleniu silnie zakorzenione w rodzinie tradycje wojskowe. Jeszcze przez wybuchem powstania Jan razem z wujem służył w pułku carskim. Gdy wybuchło powstanie chłopak zdezerterował i przyłączył się do partyzantów. Rozłucki czyn bratanka uznał za zdradę i przekonany o swojej racji wydał wyrok śmierci na Jana i innych powstańców.
Generał jest postacią szczególną, bo ambiwalentną – jako żołnierz najwyżej cenił wierność i honor w walce z powstańcami, choć byli jego rodakami. Dochowanie wierności przysięgi wojskowej złożonej carowi jest dla niego najważniejsze, ale przy tym silne jest poczucie patriotyzmu i tożsamość Polska, co chętnie podkreśla na każdym kroku.
Wymienione wartości Rozłucki pojmuje jednak inaczej niż jego bratanek Jan. W swoich poglądach pozostaje nieugięty, czym zapewnia sobie walkę wewnętrzną, gdy musi zmierzyć się z dylematem wydania wyroku na Jana i zżyciem z tą decyzją.
Jan – chłopak, który buduje swoją karierę wojskową wzorując się początkowo na ojcu i wujku. Po wybuchu powstania styczniowego przyłącza się do „zbuntowanych” rodaków. Jak przystało na idealistę, Jan toczy nierówny, pełen nadziei bój z zaborcą. Pomimo świadomości konsekwencji wie, że tylko tak będzie mógł bronić sprawy polskiej. Z godnością i pokorą przyjmuje wyrok śmierci. Szybka decyzja o przyłączeniu się do powstania świadczy o dojrzałości i wyrazistości poglądów młodzieńca, nawet jeżeli podyktowana była porywem serca. Jan po prostu inaczej rozumie obowiązki wobec ojczyny niż swój wuj, który za wszystko ma przywiązanie do władcy.
Podleśny Guńkiewicz – straszy pan, doskonale zorientowany w okolicznych lasach, znający ich topografię – to on podejmuje z generałem temat powstania i pyta go o powstańcza mogiłę koło karczmy.
Szczukin – jest kapitanem w oddziale generała Rozłuckiego, który informuje go o zdezerterowaniu bratanka. Szczukin jest bardzo zainteresowany postawą młodego Rymwida podczas egzekucji i jego hardością. Podobnie jak dla Rozłuckiego, dla Szczukina zdrada Jana była czymś najgorszym co mógł zrobić.
Pisarz Olszakowski – przedstawiony jako dorobkiewicz i łapówkarz. Osoba znana w środowisku z układów i układzików. Próbuje przypodobać się generałowi, a po jego opowieści nie stroni od złośliwych komentarzy.
Wójt Gała – swoje stanowisko otrzymał od władz zaborczych w zamian za tłumienie oddziałów powstańczych. Pomagał jednak rodakom w stawianiu krzyża na mogile i udzielał powstańcom schronienia.