Głównym tematem utworu Kochanowskiego jest jego własna twórczość (fraszki). Poeta już w pierwszym wersie wskazuje właściwego adresata wypowiedzi: „Fraszki nieprzepłacone, wdzięczne fraszki moje (...)”.
Autor przekornie podkreśla, iż zamieścił w drobnych utworach wszystkie swoje „tajemnice”. Fraszki mają jednocześnie bawić i wzbudzać refleksję. Kochanowski przestrzega jednak ciekawskiego czytelnika przed poszukiwaniem w nich głębszego sensu. Porównuje tematykę fraszek do mitycznego labiryntu: jeśli nieopatrzny czytelnik zacznie zgłębiać jego budowę, to „(...) żadna Aryjadna, żadne kłębki tylne/ Wywieść go móc nie będą”.
Fraszka ma budowę regularną: jest trzynastozgłoskowcem z rymami parzystymi. Środki stylistyczne, jakie pojawiają się w tekście to: apostrofa (do fraszek), personifikacja (Fortuna), powtórzenia („bądź”) oraz epitety („rogatego chłopobyka”).