Benedykt jest wysokim mężczyzną z długim wąsem. Jego ręce są spracowane, a skóra opalona. To najmłodszy syn Stanisława Korczyńskiego. Otrzymał staranne wykształcenie. Pochodzi ze średniozamożnej szlachty. Miał dwóch braci, Dominika i Andrzeja, i siostrę Jadwigę. Z woli ojca zarządza rodzinnym Korczynem.
Benedykt jest przywiązany do swojej ziemi. To racjonalista. Żonaty z Emilią, z którą się nie rozumieją, mają dwoje dzieci: Witolda i Leonię. Z Witoldem nie potrafi przez dłuższy czas znaleźć wspólnego języka. Zmienia to dopiero szczera, długa rozmowa. Benedykt jest skonfliktowany ze swoimi sąsiadami Bohatyrowiczami, z którymi przyjaźnił się jego zmarły brat, Andrzej.
Mężczyzna został wychowany w rodzinie z tradycjami demokratycznymi, lecz czas rozmył nieco ideały jego młodości, a proza życia i liczne problemy przysłoniły młodzieńcze cele.
Benedykt regularnie czyta prasę, jest na bieżąco z polityką. Czuje się osamotniony. Jego żona żyje w świecie czytanych romansów, nie rozumie jego stosunku do gospodarstwa i zamiłowania do pracy. Siostra wyszła za mąż za snoba, a Dominik mieszka w Rosji i można powiedzieć, że „sprzedał się Rosjanom”, natomiast drugi brat – Andrzej – zginął w powstaniu.
Bohater stara się być dobrym gospodarzem i ojcem. Opłaca studia synowi. Próbuje też jak najlepiej wychować córkę. Od problemów rodzinnych ucieka jednak w pracę, która pochłania prawie cały jego czas.