Filozofia starożytnej Grecji jest uważana za najistotniejszy element, który odcisnął piętno na kolejnych epokach historycznych. W równym stopniu do niej zalicza się pochodzące ze starożytnego Rzymu prawo. Uważa się je za największe osiągnięcie intelektualne rzymian, które do dziś stanowi fundament prawodawstwa europejskiego.
Pierwszym spisanym prawem rzymskich, było tzw. prawo XII tablic. Głównym powodem kodyfikacji istniejącego już prawa obyczajowego, stanowił konflikt pomiędzy patrycjuszami (uprzywilejowaną warstwą społeczną), a plebejuszami (plebsem).
Najistotniejsze zmiany w kwestiach prawa zaszły w latach 528 – 534 p.n.e. z polecenia cesarza Justyniana. Przy okazji kodyfikacji obowiązującego prawa, dokonano także przeglądu wcześniejszej literatury prawniczej. Ujęto ją w jednolitą całość, wybierając to co było dalej aktualne i niesprzeczne i tak powstał „Zbiór prawa cywilnego” (Corpus iuris civilis), popularnie określany jako kodeks Justyniana.
Prawo ujednolicone przez Justyniana stanowiło podstawę przepisów, które następnie zostały przyjęte przez cywilizacje zachodnie. Dzięki prawu wprowadzonemu przez rzymian do dziś posługujemy się pojęciami takim jak „własność i posiadanie”, „prawo względne i bezwzględne”, „odpowiedzialność odszkodowawcza, kontraktowa i deliktowa”, „kupno oraz sprzedaż”, „pożyczka najem i zlecenie”.
Współczesna terminologia prawa posiada wiele zapożyczeń z prawa rzymskiego. To samo tyczy się samej nauki – do dziś na każdym wydziale prawa istnieje kurs z „prawa rzymskiego”.
Oprócz tego, wiele sentencji odnoszących się do obyczajów związanych z prawem funkcjonuje współcześnie. Można do nich zaliczyć między innymi:
• „Lex retro non agit” – Prawo nie działa wstecz
• „Dura lex sed lex” – Surowe prawo, ale prawo
• „Ignoranta Iris nocet” – Nieznajomość prawa szkodzi