Po śmierci Władysława Hermana w roku 1102, nastąpił podział kraju między dwóch jego synów – Zbigniewa oraz Bolesława Krzywoustego. Pierwszy z nich rządził Wielkopolską, Kujawami oraz Mazowszem, a młodszy z braci – Małopolską, Śląskiem i ziemią lubuską.
Po kilku latach trwałego podziału kraju, rozpoczęły się walki między braćmi. Bolesław, który dążył do centralizacji kraju i podporządkowania sobie całego obszaru Polski, zwyciężył ostatecznie Zbigniewa. W tej sytuacji Zbigniew w roku 1107 ucieka do Niemiec. Tam uzyskał poparcie ówczesnego cesarza niemieckiego – Henryka V, dzięki czemu w roku 1109 na Polskę spadł najazd sił cesarskich.
W interesie Henryka V leżało rozbicie sojuszu jaki zawiązał się między Polską a Węgrami. W związku z tym w roku 1108 odbyła się wyprawa cesarza przeciwko Węgrom, a już w roku kolejnym wyprawa Henryka na Polskę. Pretekstem do wyprawy były kwestie związane z interesami Zbigniewa w kraju.
Cesarza zażądał od Bolesława Krzywoustego uznania swojego zwierzchnictwa. Oprócz tego wydzielenia ziemi wygnanemu bratu księcia – Zbigniewowi. Ponad to rocznej daniny – trybutu oraz pomocy zbrojnej w postaci trzystu rycerzy polskich. Wszystkie żądania Henryka V zostały odrzucone przez Bolesława Krzywoustego.
Po wkroczeniu na ziemie Polskie, Niemcy oblegali kolejno Bytom nad Odrą, Głogów oraz Wrocław. Na oblężenie Głogowa cesarz zdecydował się podczas swojego marszu w kierunku Poznania. Henryk zaskakując głogowian bez, trudu opanował i systematycznie niszczył podgrodzie.
Nie uderzył jednak na sam gród. Zgodził się na pięciodniowy rozejm, w czasie którego Polacy mieli czas aby uzyskać od Bolesława zgodę na poddanie się. W zamian wydali zakładników Henrykowi. Krzywousty, który wraz z wojskami nadciągał z Pomorza, nie zgodził się na kapitulacje i rozkazał bezwzględną obronę Głogowa.
Po odrzuceniu warunków, Henryk kazał posłużyć się zakładnikami jako żywą tarczą. Złamanie warunków przez cesarza, który obiecał, że zakładnicy oddani mu na czas rokowań nie ucierpią, nie powstrzymała głogowian przed obroną grodu.
Do sił niemieckich dołączyły również posiłki czeskie księcia Świętopełka. Oblężenie trwało wiele dni, jednak kolejne szturmy kończyły się niepowodzeniem sił Henryka. W tym samym czasie Bolesław Krzywousty prowadził wojnę podjazdową, nękając nieustanie siły cesarskie. Władca niemiecki musiał ostatecznie skapitulować. Pomimo, że proponował Bolesławowi pokój za niewielką daninę, oferta Henryka została po raz kolejny podczas zmagań polsko – niemieckich odrzucona.
Następnie Henryk skierował się w kierunku Wrocławia, który ówcześnie nie ustępował w kwestiach obronnych Głogowowi. Doszło do kolejnego oblężenia grodu polskiego, jednak efekt był identyczny – Niemcy nigdzie nie odnieśli sukcesu.
W końcu miało dość do ostatecznego starcia w okolicach grodu Wrocławskiego – Bitwa na Psim Polu. Doszło do niej jesienią w roku 1109, miała ona również zadecydować o wyniku całej wojny. Pokonany wówczas cesarza musiał wycofać się do swojego kraju, a brat Krzywoustego – Zbigniew, niczego nie uzyskał.
W kwestiach personalnych wojna polsko – niemiecka z roku 1109 oznaczała spadek autorytetu pobitego w walkach cesarza Henryka V oraz wzrost znaczenia polskiego księcia Bolesława Krzywoustego. Zdecydowanie podniosło to również pozycję Polski na arenie Europejskiej.