Kazimierz Sosnkowski - biografia, zasługi

Kazimierz Sosnkowski urodził się 19.11.1885 roku w Warszawie. Należał do starej i poważanej rodziny szlacheckiej, od której odebrał odpowiednio patriotyczne wychowanie. W młodości ukończył dwunastoletnie gimnazjum w Petersburgu, po którym powrócił do Królestwa Polskiego. Tam brał czynny udział w manifestacjach związanych z wojną rosyjsko – japońską i wybuchem rewolucji roku 1905. Dosyć prędko zaczęły go fascynować środowiska socjalistyczne, w tym PPS, nawet mimo swojego szlacheckiego pochodzenia. Dosyć prędko po rewolucji nawiązał kontakt z Józefem Piłsudskim i wstąpił do PPS-u.

W roku 1908, z inicjatywy Piłsudskiego Sosnkowski zajął się tworzeniem Związku Walki Czynnej  i Związków Strzeleckich – obie te organizacje miały charakter paramilitarny, a ich celem było przygotowanie grupy patriotów, która w razie wybuchu powstania lub innej dogodnej sytuacji mogła szybko stać się trzonem polskich sił zbrojnych. Kazimierz Sosnkowski był niejako „ojcem” owych organizacji.

Po wybuchu I wojny światowej podobnie jak Piłsudski znalazł się w dowództwie Legionów Polskich, pełniąc funkcje szefa sztabu, a okresowo także zastępcy Piłsudskiego. Wraz z Legionami przeszedł praktycznie cały szlak bojowy, walcząc z armią rosyjską. Zdobył sobie uznanie zarówno osobistą odwagą, jak i umiejętnościami wojskowymi. Po kryzysie przysięgowym w lipcu 1917 roku  został, podobnie jak Piłsudski, aresztowany i osadzony w twierdzy w Magdeburgu. Na wolność wyszedł dopiero w wyniku rewolucji listopadowej w Niemczech, 10.XI.1918 roku.

Po odzyskaniu niepodległości przez Polskę brał udział w wojnie polsko – bolszewickiej, brał udział w obronie Warszawy, negocjował także warunki traktatu ryskiego w roku 1921. Przez całe dwudziestolecie międzywojenne kontynuował karierę w wojsku na różnych stanowiskach.

W czasie kampanii polskiej 1939 roku od 10 września dowodził zgrupowaniem wojsk polskich na południu, tocząc ciężkie boje i starając się odblokować Lwów. Wobec niemożności dalszego prowadzenia walki przekroczył on pod koniec września granicę z Węgrami  i został przejściowo internowany, później zaś udał się do Francji. Po jej upadku trafił do Wielkiej Brytanii. Wyznaczony przez rząd londyński na stanowisko koordynatora działań partyzanckich w kraju, Sosnkowski stanął na czele Związku Walki Zbrojnej, który w roku 1942 przekształcił się w AK. Odniósł duże sukcesy w usprawnianiu działania tej organizacji.

Po śmierci generała Władysława Sikorskiego w katastrofie gibraltarskiej został przejściowo wodzem naczelnym, nie spotkał się jednak z ciepłym przyjęciem, zarówno ze strony Aliantów, jak i polskiego rządu. Ostatecznie został pozbawiony tego stanowiska 30.09.1944 roku. Wkrótce potem wyemigrował do Kanady, gdzie (z drobnymi przerwami pozostawał do końca życia). Przez cały okres wojny był przeciwnikiem jakichkolwiek rozmów ze Związkiem Radzieckim, jeżeli nie zostanie uregulowana kwestia granic wschodnich.

Generał Kazimierz Sosnkowski zmarł 11.10.1969 w Arundel, na terytorium Kanady. Jest uważany za jednego z najwybitniejszych polskich dowódców wojskowych, o czym świadczą zarówno jego dokonania, jak i oceny innych generałów.