Błękitna Armia Hallera - czym była, historia, pojęcie

I wojna światowa, trwająca w latach 1914 – 1918, była uważana przez Polaków za szansę na podjęcie udanej walki o odzyskanie niepodległości. Różne były jednak poglądy na temat stron konfliktu i jego potencjalnych zwycięzców. Niektórzy z polskich polityków uważali, że największe nadzieje należy wiązać z Ententą. Jednakże najbardziej związane ze sprawą polską Imperium Rosyjskie było uważane przez Polaków za opresora i niszczyciela kultury polskiej. Stąd też próby, trwające od 1914 roku, stworzenia armii polskiej na terytorium Francji.

Aż do roku 1917 próby te były raczej nieskuteczne, władze francuskie obawiały się bowiem reakcji Rosji. Sytuacja zmieniła się znacząco po rewolucji lutowej. Rosja stawała się coraz bardziej chwiejnym ogniwem sojuszu, a wojskom francuskim zaczynało brakować rekrutów. Sytuację tą wykorzystał działający w Paryżu Komitet Narodowy Polski, proponując utworzyć polskie oddziały zbrojne, które mogłyby być użyte przeciwko Niemcom.

Do oficjalnego początku formowania się oddziałów polskich doszło 4.06.1917 roku. Jako dowódcę wyznaczono polskiego wojskowego, byłego dowódcę Legionów i II Korpusu Polskiego w Rosji, generała Józefa Hallera. Nazwa „błękitnej armii” wzięła się od koloru mundurów, zgodnie ze wzorami francuskimi posiadających szaroniebieski odcień. Początkowo błękitna armia była zasilana głównie przez ochotników polskiego pochodzenia pochodzących z USA, zarówno emigrantów, jak i ich potomków, którzy czuli więź z Polską. Później, dzięki umiejętnej grze dyplomatycznej polskich polityków, władze Ententy zgodziły się na uzupełnianie etatów w oddziałach byłymi jeńcami polskimi z armii austro – węgierskiej. Błękitna armia stanowiła znaczną siłę, posiadając na swoim wyposażeniu nowoczesny sprzęt, własne lotnictwo, a nawet siły pancerne.

Oddziały złożone z Polaków brały udział w walkach w ostatnich miesiącach I wojny światowej, do ich prawdziwego użycia doszło jednak dopiero po wojnie. Wtedy to, za zgodą Ententy, oddziały „Błękitnej Armii” zostały przerzucone do Polski i uczestniczyły w walkach z Ukraińcami, potem zaś bolszewikami. Zyskały one sobie sławę najlepszych elementów Wojska Polskiego, obok wojsk wielkopolskich. Przyczyniły się tym samym bezpośrednio do odzyskania przez Polskę niepodległości i obrony jej granic.