Ignacy Łukasiewicz - życiorys, wynalazki, osiągnięcia

Ignacy Łukasiewicz urodził się w roku 1822 Zadusznikach, położonych w zaborze austriackim. Jego rodzice pochodzili z drobnej i biednej szlachty. W młodości pobierał nauki w Rzeszowskim gimnazjum, nie ukończył ich jednak ze względu na złą sytuację finansową rodziny, był też zmuszony do wczesnego podjęcia pracy zarobkowej w różnych aptekach, gdzie stopniowo dokształcał się i zdobywał konieczną do zawodu wiedzę.

W tym samym też czasie (lata 40. XIX wieku) młody Ignacy zaangażował się w działalność polityczną, współpracując z Towarzystwem Demokratycznym Polskim. Jego działalność konspiracyjna nie zakończyła się jednak szczęśliwie – został on dosyć prędko zdemaskowany i aresztowany (1846). Zwolniony rok później z powodu braku mocnych dowodów, do końca życia trzymał się z dala od aktywnej konspiracji.

Po zwolnieniu z więzienia Łukasiewicz rozpoczął pracę w aptece Piotra Mikolasha, w międzyczasie  studiując w Krakowie i Wiedniu, gdzie ostatecznie, w roku 1852 uzyskał dyplom. Po tym sukcesie dalej pracował we lwowskiej aptece Mikolasha, zajmując się, na jego polecenie, eksperymentami z destylacją nafty, w celu badania możliwości jej użycia w lecznictwie. Jednocześnie zaś Łukasiewiczowi udało się skonstruować urządzenie pozwalające na oświetlenie pomieszczenia dzięki spalaniu nafty – lampę naftową. Było ono znacznie doskonalsze i wydajniejsze od wcześniejszych lamp oliwnych czy świec. Do jej pierwszego użycia publicznego doszło w czasie operacji w jednym z lwowskich szpitali na Łyczakowie 31.07.1853, co jest symboliczną datą narodzin polskiego naftownictwa. Wcześniej lampa naftowa służyła też do oświetlania witryny sklepowej apteki.

Wynalazek Łukasiewicza zaczął bardzo szybko zdobywać popularność, co pozwoliło jego autorowi na szybkie pomnożenie swojego majątku. Przeniósł on się wtedy w okolice Gorlic, gdzie znajdowały się tereny roponośne i wkrótce, w 1854 roku, otworzył pierwszą na świecie kopalnię ropy naftowej w Bóbrce. Od tego czasu, nawet mimo przejściowych trudności, jego majątek pomnażał się, był w stanie otworzyć rafinerię i rozpocząć działalność filantropijną. Bardzo zależało mu na rozwoju gospodarczym Galicji, dlatego też nie przejmował się rosnącą konkurencją, a wręcz zachęcał do podejmowania inwestycji. Wspierał finansowo różne projekty rozwoju, jak również powstanie styczniowe.

Ignacy Łukasiewicz zmarł 7.01.1882 roku w Chorkówce, w wyniku zapalenia płuc.