Kserkses i jego flota powróciła do Persji po przegranej bitwie morskiej pod Salaminą (480 r. p.n.e.). W Grecji pozostała część wojsk Perskich pod dowództwem Mardoniusza, zabezpieczała zdobyte przez Persów tereny. Ostateczna bitwa między tymi silami, a zjednoczonymi Atenami i Spartą miała miejsce w roku 479 p.n.e. pod Platejami.
Bitwa pod Platejami – Przebieg
Początkowo dowódca persów próbował skłonić greków do opuszczenia ich pierwotnej pozycji, przy wykorzystaniu własnej kawalerii. Plan Mardoniusza nie powiódł się jednak, i perskie oddziały były zmuszone się wycofać.
Grecji udało się odciąć dostawy żywności do obozu nieprzyjaciela. Jednak z drugiej strony Persowie zatruli źródło wody, z którego korzystali wojownicy Greccy. W takiej sytuacji dowódca Greków był zmuszony wysłać część mniej doświadczonego oddziału w celu znalezienia innego dopływu wody. Oddział ten jednak został całkowicie rozgromiony przez wrogie siły perskie.
Po łatwym zwycięstwie, dowódca Persów był przekonany, że oddziały Greckie zostały podzielone. Kiedy Mardoniusz przypuścił atak na grupy Greckich oddziałów, zjednoczyły się aby zadać decydujący cios armii Persów. Zwycięstwo zjednoczonych sił Greckich uważa się za koniec właściwych wojen grecko – perskich.
Bitwa pod Platejami – Skutki
Tryumf Hellenów był całkowity. W ciągu kilku kolejnych lat, Persja utraciła swoje posiadłości w Europie, wyspy Egejskie oraz praktycznie wszystkie miasta Greckie położone w Azji Mniejszej. Podjęta przez wojska Perskie próba przejęcia po raz kolejny inicjatywy, zakończyła się klęską ok. roku 466 p.n.e. w bitwie nad rzeką Eurymedontem. Około połowy V w. p.n.e. Persja uznała wszelkie zdobycze Greckie.