W roku 1519 Hernan Cortes wylądował ze swoją flotą w Meksyku. Przybył na te obszary skuszony opowieściami o wielkich bogactwach, jakie miały znajdować się na tych terenach. Hiszpański konkwistador był najprawdopodobniej pierwszym europejczykiem, który odkrył cywilizacje Azteków.
Ówczesne imperium Azteków rozciągało się od Atlantyku aż po Pacyfik. Tworzyło je około 15 milionowa populacja, z czego większość z nich zamieszkiwała w jednym z 500 miast. Aztekowie przybyli do doliny Meksyku jako ostatnie plemię. Na ich imperium złożyło się wiele różnych grup, z czego każda z nich posiadała własną kulturę oraz obyczaje. Kultura aztecka w dużej mierze czerpała z wcześniejszych cywilizacji, które znajdowały się przed nimi na tych obszarach.
Jednym z najważniejszych aspektów życia codzienne Azteków stanowiła religia. Kształtowała ich kulturę oraz wyobrażenia o otaczających ich świecie. Poza tym religijne podłoże miały również prowadzone przez nich wojny oraz liczne podboje. Ostatecznie również, to właśnie religia stała się jedną z głównych przyczyn upadku ich imperium – Hiszpanie zostali wzięci za wysłanników boskich.
Najbardziej charakterystycznym zwyczajem Azteków było składanie ofiara z ludzi. Najczęściej osoby składane w ofierze były jeńcami wojennym, dlatego też w walce ceniono znacznie bardziej ilość pojmanych a nie zabitych osób. Podczas tych rytuałów najwyżej ceniona była krew, którą Aztekowie „karmili” swojego najważniejszego boga.
Aztekowie – Historia
Według legend lud Azteków zanim jeszcze osiedlił się na obszarze Meksyku, podczas wędrówki natrafił na kamienną głowę boga Huitzilopochtli. Bóg ten miał obiecać im panowanie nad terenami całego Meksyku oraz wskazać miejsce do zamieszkania. W zamian mieli oni jedynie zabrać znalezioną kamienną głowę ze sobą. Ostatecznie prawie po dwóch stuleciach, Aztekowie osiedlili się na niewielkiej wyspie wskazanej przez boskie znaki, na której założyli miasto – Tenochtitlan.
Początkowo Aztekowie byli uzależnieni od innej grupy Indian meksykańskich – Tepanekowie. Byli ówcześnie zmuszeni do płacenia trybuty oraz dostarczania wojowników. Dopiero władca aztecki Itzcoatl – panujący w latach 1428 – 1440, zawiązał sojusz z Texcoco oraz Tlacopanem przeciwko Tepanekom. Ci ostatni zostali ostatecznie pokonani przez tzw. Trójprzymierze.
Z biegiem czasu Aztekowie rośli w siłę i pomimo, iż sojusz przetrwał aż do czasu przybycia Hiszpanów, to pozostałe dwa plemiona przy przeważającej sile Azteków nie miały wielkich możliwości w działaniu. Jako autora wielkiego sukcesu azteckiego w tym okresie wymienia się dowódcę wojska. Osobę, która przez długi okres czasu sprawowała faktyczną władzę – Tlacaelel.
Ten ostatni oprócz zarządzania armią, miał również wpływ na wymiar sprawiedliwości oraz skarb państwa. Był głównym reformatorem społeczeństwa azteckiego. Odnosił się do mistycznej wizji Azteków jako narodu wybranego, przez wcześniej wymienionego boga słońca. Dążył przy tym do stworzenia całej mitologii oraz historii od nowa – miało to służyć przede wszystkim budowaniu zapału religijnego.
Do najważniejszych postaci w historii imperium Azteków należał również Montezuma II. W roku 1502 wstąpił na tron po śmierci swojego ojca – czas największego rozkwitu miasta – państwa Tenochtitlanu. Miał on być władcą bardzo srogim, który na podległe sobie plemiona nakładał wielkie daniny, ścigane z całą bezwzględnością. Montezuma II był również inicjatorem wielu wypraw, których podstawowym celem było zdobywanie nowych ofiar dla bogów.
Pomimo stworzenia silnego scentralizowanego imperium, w latach 1519 – 1525 hiszpański konkwistador – Hernan Cortez, podbił bez większych trudności obszary należące do imperium azteckiego. Na skutek konkwisty wielka cywilizacja upadła ostatecznie. Do dziś jednak na terenie Meksyku żyją potomkowie Azteków.