Rozpad beta plus polega na emisji z jądra atomowego pozytonu (antyelektronu), czyli cząsteczki β+ oraz neutrina elektronowego. Równanie tej reakcji można zapisać następująco:
\( ^{A} _{Z } X \rightarrow ^{A} _{Z} _{-1} Y+ ^{0} _{+1} e+\nu _{e} \)
gdzie: X – jądro macierzyste, Y – jądro nowo powstałe, A – liczba masowa, Z – liczba atomowa, e – pozyton, - υe neutrino elektronowe.
Jak wynika z przedstawionego równania przemiany β+ rozpad ten, podobnie jak i rozpad β- , nie zmienia liczby nukleonów danego jądra. Maleje jedynie o jeden liczba protonów, co oznacza, że rozpad ten polega na zamianie protonu w neutron, któremu towarzyszy emisja pozytonu i neutrina.
W wyniku przemiany β+ jądro pierwiastka zmienia swoje położenie w układzie okresowym o jedno miejsce do tyłu.
Rys. 1. Diagram przedstawiający rozpad β+. Liczba masowa (A) nie ulega zmianie, natomiast liczba atomowa maleje o 1.
Rys. 2. Schemat rozpadu beta plus.