Wychwyt elektronu jest procesem, który zaliczany jest do reakcji rozpadów beta. Przemiana ta polega na absorpcji przez jądro atomowe elektronu, który znajduje się na powłoce w pobliżu jądra, np. na powłoce K. Wynikiem tej reakcji jest emisja neutrin elektronowych.
Równanie reakcji wychwytu elektronu wygląda następująco:
\( ^{A} _{Z} X+ ^{0} _{-1} e \rightarrow ^{A} _{Z} _{-1} Y+\nu _{e} \)
gdzie: X – jądro macierzyste, Y – jądro nowo powstałe, A – liczba masowa, Z – liczba atomowa, e – elektron, - υe neutrino elektronowe.
Z przedstawionego równania wynika, że proces wychwytu elektronu nie zmienia liczby nukleonów danego jądra. Maleje jedynie o jeden liczba protonów, co oznacza, że rozpad ten polega na zamianie protonu w neutron, któremu towarzyszy emisja neutrina. Równanie tej reakcji można więc zapisać w postaci:
\( ^{1} _{1} p+ ^{0} _{-1} e \rightarrow ^{1} _{0} n+\nu _{e} \)
Wychwyt elektronu zmienia położenie pierwiastka w układzie okresowym o jedno miejsce do tyłu.
Rys. 1. Diagram przedstawiający wychwyt elektronu. Liczba masowa (A) nie ulega zmianie, natomiast liczba atomowa maleje o 1.
Rys. 2. Schemat procesu wychwytu elektronu.