Zjawiska promieniotwórczości naturalnej są konsekwencją spontanicznych procesów, które zachodzą w jądrach niektórych pierwiastków. W wyniku przemian jądrowych zmienia się skład danego jądra atomowego lub jego stan energetyczny.
Podstawowymi rozpadami promieniotwórczymi są przemiany α, β i γ, które zostały odkryte przez A. Becquerela i zbadane przez M. Skłodowską Curie oraz P. Curie.
Spontanicznym rozpadom α mogą ulegać tylko te izotopy, których liczba masowa jest większa od 200. W wyniku tego rozpadu powstają dwa produkty: cząstka α, która jest dwukrotnie zjonizowanym atomem helu oraz nowe jądro atomowe. Równanie reakcji rozpadu alfa można zapisać w postaci: Więcej »
Rozpad beta minus polega na emisji z jądra atomowego elektronu, czyli cząsteczki β- oraz antyneutrina elektronowego. Równanie tej reakcji można zapisać następująco: Więcej »
Rozpad beta plus polega na emisji z jądra atomowego pozytonu (antyelektronu), czyli cząsteczki β+ oraz neutrina elektronowego. Więcej »
Wychwyt elektronu jest procesem, który zaliczany jest do reakcji rozpadów beta. Przemiana ta polega na absorpcji przez jądro atomowe elektronu, który znajduje się na powłoce w pobliżu jądra, np. na powłoce K. Wynikiem tej reakcji jest emisja neutrin elektronowych. Więcej »
Rozpad gamma jest procesem promieniotwórczym, polegającym na emisji wysokoenergetycznych kwantów promieniowania elektromagnetycznego, czyli fotonów. Więcej »