Rozpad beta minus polega na emisji z jądra atomowego elektronu, czyli cząsteczki β- oraz antyneutrina elektronowego. Równanie tej reakcji można zapisać następująco:
\( ^{A} _{Z}X \rightarrow ^ ^{A} _{Z+1} Y+ ^{ 0} _{-1} e+\stackrel{\sim }{\nu } _{e} \)
gdzie: X – jądro macierzyste, Y – jądro nowo powstałe, A – liczba masowa, Z – liczba atomowa, e – elektron, \(\stackrel{\sim }{\nu } _{e} \) - antyneutrino elektronowe.
Jak wynika z przedstawionego równania przemiany β-, rozpad ten nie zmienia liczby nukleonów danego jądra. Wzrasta jedynie o jeden liczba protonów, co oznacza, że rozpad ten polega na zamianie neutronu w proton, któremu towarzyszy emisja elektronu i antyneutrina.
W wyniku przemiany β- jądro pierwiastka zmienia swoje położenie w układzie okresowym o jedno miejsce do przodu.
Rys. 1. Diagram przedstawiający rozpad β-. Liczba masowa (A) nie ulega zmianie, natomiast liczba atomowa wzrasta o 1.
Rys. 2. Schemat rozpadu beta minus.