Związki nieorganiczne, to takie związki chemiczne, które w swojej strukturze nie zawierają węgla w postaci innej niż jony cyjankowe (-CN), izocyjankowe, tiocyjankowe, cyjanianowe, tiocyjanianowe, węglanowe i wodorowęglanowe (CO32- i HCO3-), tlenki węgla (CO i CO2) i węgliki (np. karbid – węglik wapnia, CaC2). Dawne klasyfikacje do związków nieorganicznych zaliczały substancje pochodzące ze świata nieożywionego, np. minerały, metale, przeciwieństwie do związków organicznych, które wiązano ze światem ożywionym, jako elementy budulcowe materii organicznej – roślin, zwierząt i ciała ludzkiego.
Budowa
Wśród podstawowych klas związków nieorganicznych można wymienić: tlenki metali i niemetali, wodorotlenki, kwasy tlenowe i beztlenowe, wodorki oraz sole. Tlenki to połączenia innych pierwiastków z tlenem, można je opisać ogólnym wzorem ExOy, gdzie wartości x i y zależą od rodzaju pierwiastka tworzącego tlenek i stopnia utlenienia, na jakim się znajduje. Istnieją również tlenki niestechiometryczne, dla których x i y przyjmują ułamkowe wartości, które mogą zależeć od sposobu otrzymania tlenku oraz warunków zewnętrznych (np. tlenki żelaza(II), tlenki wolframu). Wodorotlenki są połączeniami pierwiastka z grupą wodorotlenową (-OH), które można opisać ogólnym wzorem E(OH)x, gdzie wartość x zależy od wartościowości pierwiastka E. Wodorotlenki metali mają charakter zasadowy - dysocjują w wodzie, z utworzeniem jonów wodorotlenowych OH-. Kwasy tlenowe to połączenia niemetali z tlenem i wodorem, dysocjujące w wodzie z utworzeniem jonów H+ i anionów . Przykładowe kwasy tlenowe to kwas siarkowy(VI) – H2SO4, kwas azotowy(V) – HNO3, ortofosforowy(V), H3PO4 i węglowy H2CO3. Niektóre kwasy tlenowe (m. in. siarkowy(VI), azotowy(V), chlorowy(VII)) mają właściwości utleniające i są nazywane kwasami utleniającymi. Kwasy beztlenowe to wodne roztwory wodorków niemetali takich jak siarka, czy chlorowce. One również dysocjują z utworzeniem jonów wodorowych. W przeciwieństwie do kwasów tlenowych – nie posiadają własności utleniających (kwasy nieutleniające). Wodorki to połączenia metali lub niemetali z wodorem, o wzorze ogólnym EHx, gdzie x odpowiada wartościowości pierwiastka E. Sole to związki jonowe, składające się z odpowiedniej liczby kationów i anionów. Kationy to najczęściej jony metali (np. Na+, Mg2+, Zn2+), a aniony – pochodzą z dysocjacji kwasów (np. SO42-, NO3-) i tak, jako przykłady soli można podać chlorek sodu NaCl, siarczan(VI) miedzi(II) – CuSO4, czy azotan srebra AgNO3. Generalnie – sole można opisać ogólnym wzorem KxAy, gdzie K to kation, A – anion, a wartości x i y zależą od ładunku kationu i anionu.
Kolejną ważną klasą związków nieorganicznych są związki kompleksowe (koordynacyjne), w których do atomu centralnego, który stanowi najczęściej jon metalu, za pomocą wiązań koordynacyjnych (akceptorowo-donorowych) przyłączone są ligandy – atomy lub grupy atomów posiadające wolną parę elektronową. Związki kompleksowe mogą być zarówno kationami (np. kation tetraaminamiedzi(II), [Cu(NH3)4]2+) lub anionami (np. tetrachloromiedzian(II), [CuCl4]2-).