Zasada senioratu

Zasada senioratu dotyczyła kolejności dziedziczenia tronu. Polegała na tym, że prawo do objęcia władzy zwierzchniej po śmierci władcy w pierwszej kolejności posiadał jego najstarszy syn. W przypadku jego śmierci prawo do sprawowania rządów przechodziło na jego najstarszego brata. W Polsce reguła ta zaczęła obowiązywać na mocy ustawy sukcesyjnej Bolesława Krzywoustego z 1138 roku (często nazywanej jego testamentem), która zapoczątkowała okres w dziejach średniowiecznej Polski nazywany rozbiciem dzielnicowym. Została utworzona wówczas dzielnica senioralna ze stolicą w Krakowie, nad którą rządy sprawował princeps. Pierwszym princepsem został Władysław Wygnaniec. Zasada senioratu została złamana w 1077 roku wraz z objęciem tronu krakowskiego przez najmłodszego syna Bolesława Krzywoustego - Kazimierza Sprawiedliwego (żył jeszcze wówczas jego starszy brat - Mieszko zwany Starym - któremu przysługiwało prawo do władania dzielnicą senioralną).