W budowie pierwotnej młodych korzeni wyróżnić możemy trzy podstawowe systemy tkanek: najbardziej zewnętrzną skórkę, leżącą pod nią korę pierwotną i zajmujący centralną cześć korzenia walec osiowy zawierający wiązki przewodzące.
Skórka zwana inaczej ryzodermą lub epiblemą to tkanka okrywająca, która osłania głębsze partie korzenia. Jej najważniejszą funkcją jest pobierania z gleby wody wraz z rozpuszczonymi solami mineralnymi. Zbudowana jest z jednej warstwy żywych cienkościennych komórek. Ryzoderma wytwarza liczne długie wyrostki – włośniki, które zwiększają powierzchnię chłonną korzenia.
Pod skórka znajduje się gruby cylinder luźno ułożonych komórek miękiszowych które tworzą korę pierwotną. Komórki kory są żywe i cienkościenne, a pomiędzy nimi występują liczne przestwory, które ułatwiają wymianę gazową. Główną funkcją kory w młodszych korzeniach jest pośredniczenie w transporcie wody wraz z solami mineralnymi pomiędzy skórką a wiązkami przewodzącymi walca osiowego, a w starszych magazynowanie substancji odżywczych (głównie w postaci skrobi).
Korę pierwotną od wewnątrz ogranicza endoderma (śródskórnia) czyli pierścień utworzony z pojedynczej warstwy ściśle do siebie przylegających