do jej reprezentowania. Warto zaznaczyć, że system ewidencyjny partii świadczy o pełnej swobodzie zakładania partii politycznej, w przeciwieństwie do pozostałych systemów (ważnych szczególnie z perspektywy historycznej) – koncesyjnego, administracyjnego, rejestracyjnego.
Od 1989 r. układ sił na polskiej scenie politycznej zmieniał się dość dynamicznie – w wyborach z 1991 r., czyli pierwszych wolnych wyborach parlamentarnych, uczestniczyło prawie 30 komitetów wyborczych. Świadczyło to o znacznym rozbiciu politycznym, lecz z drugiej strony było także naturalną reakcją na długie lata rządów monopartyjnych (jeśli za takie uznamy rządy PZPR z SD i ZSL jako swego rodzaju przybudówkami).
W kolejnych latach – w kolejnych wyborach parlamentarnych – można obserwować w Polsce stopniowe zmniejszanie się liczby najbardziej aktywnych ugrupowań politycznych, a także przemiany w partiach jako takich, często aktywność jednostek – liderów, bardziej niż całości partii. Należy podkreślić, że obecne (grudzień 2013 r.) rozdrobnienie partii reprezentowanych w parlamencie wynika z podziałów, jakie nastąpiły wewnątrz różnych partii już po wyborach. Kolejne wybory prawdopodobnie zweryfikują liczebność reprezentowanych w Sejmie i Senacie ugrupowań.
W roku 2013 r. najważniejszymi partiami – aktywnymi aktorami polskiej sceny politycznych były: Platforma Obywatelska (partia rządząca, na czele z Donaldem Tuskiem), Prawo i Sprawiedliwość (na czele z Jarosławem Kaczyńskim), Twój Ruch (powstały z Ruchu Palikota, na czele Janusz Palikot), Polskie Stronnictwo Ludowe oraz Sojusz Lewicy Demokratycznej, a także mniejsze partie – Solidarna Polska i Polska Razem.