Unia Wolności była partią działającą w latach 1994-2005. Charakter partii można opisać jako chrześcijańską demokrację, ugrupowanie centrowe z liberalnym podejściem do gospodarki. Liderem partii był początkowo Tadeusz Mazowiecki, a następnie – Leszek Balcerowicz, Bronisław Geremek, a na końcu – Władysław Frasyniuk.
Unia Wolności - działalność
Unia Wolności powstała z połączenia dwóch partii – Kongresu Liberalno-Demokratycznego oraz Unii Demokratycznej. Zbliżenie obu ugrupowań wynikało z ich opozycyjnego stanowiska względem zwycięzcy wyborów parlamentarnych 1993 r. – Sojuszu Lewicy Demokratycznej.
W pierwszych wyborach działania partii – w 1997 r. Unia Wolności zdobyła 13,37% mandatów i uzyskując tym samym 60 mandatów w Sejmie. Wraz z Akcją Wyborczą Solidarność udało jej się wówczas utworzyć rząd, w którym premierem została Jerzy Buzek.
W kolejnych wyborach – 2001 r. Unia Wolności zdobyła zaledwie 3,1% głosów, a nie przekroczywszy 5% progu wyborczego – nie weszła do Sejmu.
Partia Unia Wolności w 2005 r. została przekształcona w Partię Demokratyczną – demokraci.pl . Obecnie (2013 r.) partia ta nie posiada reprezentantów ani w polskim parlamencie, ani w Parlamencie Europejskim.
Warto zaznaczyć, że z Unii Wolności w 2000 r. odeszła grupa członków, która następnie zapoczątkowała nową partię – Platformę Obywatelską (wśród tych osób był także Donald Tusk).
Unia Wolności - program
W kwestiach gospodarczych Unia Wolności była partią liberalną, postulowała ograniczenie interwencjonizmu państwowego. Istotnym elementem jej programu było także poparcie dla podatku liniowego.
Partia nie zajmowała wyraźnego stanowiska w kwestiach społecznych. Warto wspomnieć jednak o dążeniu ugrupowania do reformy służby zdrowia i nacisku kładzionego na rozwój edukacji.
Unia Wolności sprzeciwiała się przeprowadzeniu ostrych rozwiązań lustracyjnych.